راجنیش چاندرا موهان جین از عرفای هندی و اساتید باطنی است که در سال ۱۹۸۹ میلادی نام اشو را برای خود برگزید. او یک عارف، گورو و فیلسوف هندی بود او در رابطه با بزرگترین جنایتی که انسان می شناسد می نویسد که :

اریش فروم روانکاو و فیلسوف اجتماعی آمریکایی آلمانی تبار از جمله مارکسیستهای سرشناس مکتب فرانکفورت و از برجسته‌ترین نمایندگان مکتب روانشناسی اومانیستی است او در رابطه با آزادی انسان می نویسد که : انسان می تواند آزاد باشد و در عین حال تنها نباشد، نکته سنج باشد و با این حال آکنده از تردیدها نباشد. مسقل باشد و با این حال بخشی از نوع بشر باشد ، این نوع آزادی را که آزادی مثبت نامیده می شود می توان با استعدادهای عقلانی و هیجانی خود انگیخته بدست آورد .

رولو مِی روان شناس آمریکایست که جزو نظریه پردازان اصلی در رویکرد انسان گرا و اگزیستانسیالیست به شخصیت محسوب می‌شود او در مورد پوچی می نویسد که :  انسان نمی‌تواند طولانی مدت با احساس پوچی سرکند اگر انسان به سوی چیزی رشد نکند، کاملا راکد و منفعل نمی‌ماند؛ بلکه استعدادهای فروخورده‌اش، به ناخوشی، نومیدی و در نهایت فعالیت‌های ویرانگر تبدیل می‌شود.

در مکتب اگزیستانسیالیسم بشر یعنی دلهره ، سورن کی‌یرکگور فیلسوف مسیحی دانمارکی که به او لقب پدر اگزیستانسیالیسم را داده‌اند. در "یادداشت­های روزانه" می‌­نویسد که هولناک‌­ترین چیزی که به انسان عطا شده است حق انتخاب و آزادیست. وقتی معتقد باشیم که ما خود، خود را می‌­سازیم، وقتی معتقد باشیم که بشر در آزادی کامل به سر می‌­برد و مسئول همه انتخاب‌هایی است که انجام می‌دهد، خواه‌ناخواه به دلهره خواهیم افتاد.

 هالینگ دیل نویسنده و مترجم متون فلسفی در کتاب تاریخ فلسفه غرب می نویسد که  فلسفه چهار فرق اساسی با علم دارد. فرق نخست آن است که فلسفه مجموعه نتیجه گیری هایی نیست که درباره آنها هم رایی وجود داشته باشد. در سده ششم قبل از میلاد که فلسفه در یونان پیدا شد، به همه مطالعات نظری فلسفه می گفتند و فیلسوفان نخستین در موضوعاتی  پژوهش می کردند که اکنون باید آن ها را موضوع های علم به شمار آورد. اما علوم گوناگون مانند ریاضیات ،شیمی، فیزیک، زیست شناسی، و در عصر ما روان شناسی و مردم شناسی ، که به نتیجه هایی رسیدند و  درباره این نتیجه ها هم رایی پدید آمد، از فلسفه جدا شدند و به رشته های تخصصی پژوهش در قلمرو مربوط به خود تبدیل گردیدند.

فرانسیس بیکن فیلسوف، سیاستمدار، دانشمند، حقوقدان و نویسنده انگلیسی بود. بسیاری وی را محور اصلی تحول فکری در قرون وسطی می‌دانند تا جایی که او را از بانیان انقلاب علمی می‌شمارند و پایان سلطه کلیسا بر تفکر را به اندیشه‌های او نسبت می‌دهند.فرانسیس بیکن معتقد بود که «علم بر انسان و جهان تسلط دارد» و «بر طبیعت نمی‌توان مسلط گشت مگر آنکه از قوانین آن آگاهی یابیم» و در رد اندیشه کلیسا چنین عنوان کرد که «اگر انسان ذهن خود را معطوف به ماده کند در حدود آن کار می‌کند و از حدود ماده تجاوز نمی‌نماید».

پُل میشِل فوکو فیلسوف، تاریخدان و متفکر معاصر فرانسوی و واضع اصطلاح «انسان‌گرایی ضد اومانیستی» است. وی، فرزند «آن مالاپار» و جراح متمول «پل فوکو» بود که در ۱۵ اکتبر ۱۹۲۶ در ناحیه سنت موار پواتیه فرانسه به دنیا آمد. بعدها اسم خود را به میشل فوکو تغییر داد. او صاحب کرسی «تاریخ نظام‌های فکری» در کالج دو فرانس بود و در دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو و دانشگاه کالیفرنیا، برکلی تدریس کرد. به خاطر نظریات عمیق و دیدگاه انقلابی دربارهٔ جامعه، سیاست و تاریخ از سرشناسترین متفکران قرن بیستم محسوب می‌شود. همچنین فوکو جزو رهبران نظری پساساختارگرایی محسوب می‌شود، هر چند از آنها فاصله گرفت و در مصاحبه‌ای که بعدها از آن برائت جست، به صراحت خود را نیچه‌گرا نامیده است. او در مورد توهم می نویسد که :
 

اروین دیوید یالوم در سال ۱۹۵۶ در بوستون در رشته پزشکی و در سال ۱۹۶۰ در نیویورک در رشته روانپزشکی فارغ التحصیل شد و بعد از خدمت سربازی، در سال ۱۹۶۳ استاد دانشگاه استنفورد شد. در همین دانشگاه بود که الگوی روانشناسی هستی گرا یا اگزیستانسیال را پایه گذاری کرد. یالوم هم آثار دانشگاهی متعددی تالیف کرده است و هم چند رمان موفق دارد. او جایزه انجمن روانپزشکی آمریکا را در سال ۲۰۰۲ دریافت کرد، اما بیشتر به عنوان نویسنده رمان‌های روانشناختی، به ویژه رمان مشهور وقتی نیچه گریست شهرت دارد او در رابطه با اضطراب مرگ می نویسد که :

گاهی وقتها که احساس اندوه می کردم، به این علت بود که خود را غیر از آنچه بودم می پنداشتم و سپس برای بدبختی و دردمندی آن اشخاص احساس تاسف می کردم. به طور مثال، خود را مدرس دانشگاهی می پنداشتم که به مقام استادی نرسیده و کسی حاضر نیست به سخنرانی های او گوش بدهد؛ یا کسی که فلان نافرهیخته درباره اش بدگویی می کند، یا فلان شایعه پراکن درباره اش دروغ و شایعه می سازد؛ یا عاشقی که شیفته دختری است که به او توجه نمی کند؛ یا بیماری که به واسطه بیماری خانه نشین شده است؛ و یا اشخاص دیگری که به مصیبت های مشابه مبتلا هستند. من هیچ یک از اینها نبوده ام، همه اینها پارچه ای هستند که از آن لباسی ساخته شده و من برای مدت کوتاهی آن را بر تن کرده ام، سپس، برای تعویض با تن پوش دیگری آن را کنار گذارده ام.

آرتور شوپنهاور فیلسوف آلمانی یکی از بزرگترین فلاسفهٔ اروپا و فیلسوف پرنفوذ تاریخ در حوزه اخلاق، هنر، ادبیات معاصر و روانشناسی جدید است.او در شهر دانزیگ در پادشاهی پروس از پدری هلندی و مادری آلمانی زاده شد. پدرش بازرگان و با بضاعت بود٬اما او رغبتی به تجارت نداشت و به تحصیل علم بیشتر علاقه می‌ورزید. شوپنهاور ۱۷ سال بیشتر نداشت که پدرش خودکشی کرد و بعد از آن مادرش به وایمار رفت.

کارل گوستاو یونگ‏ (۱۸۷۵ – ۱۹۶۱) روانپزشک و متفکر سوئیسی در کنار زیگموند فروید یکی از پایه گذاران روانشناسی و دانش نوین روانکاوی است. به تعبیر «فریدا فوردهام» پژوهشگر آثار یونگ: «هرچه فروید ناگفته گذاشته، یونگ تکمیل کرده‌است. نقطه اختلاف یونگ و فروید بحث ناخودآگاه می باشد. که همین بحث باعث جدایی این دو روانشناسی شده بود.

رنه دکارت، فیلسوف، ریاضی‌دان و فیزیک‌دان بزرگ عصر رنسانس در روز ۳۱ مارس ۱۵۹۶ میلادی در روستایی از توابع شهرستان اندر-ا-لوآر فرانسه زاده شد. مادرش در سیزده‌ ماهگی وی درگذشت و پدرش قاضی و مستشار پارلمان انگلستان بود. دکارت را باید از بنیان گذاران تمدن غرب به شمار آورد. شک دکارت و آن جمله معروفش که من می اندیشم پس من هستم یکی از جملات تمدن ساز در جهان غرب پس از قرن 15 میباشد. نفوذ اندیشه ی الوهیت در ذهن متفکران، به ویژه فیلسوفان چه در جهان غرب و چه در جهان اسلامی بسیار گسترده  و عمیق است... ...اکثر مکاتب فلسفی غرب از دکارت نشأت گرفته‌اند.

ویکتور امیل فرانکل روانپزشک اتریشی، عصب‌شناس، و پدیدآورنده معنادرمانی (لوگوتراپی) بود که در سال ۱۹۰۵ در وین به‌دنیا آمد.  او در سال ۱۹۴۹ موفق به گرفتن درجه دکترای اعصاب و روان شد. در ضمن او از ۱۲۰ دانشگاه در سراسر جهان دکترای افتخاری گرفت وی در جنگ جهانی دوم توسط نازیها به اسارت در آمد اسارتی که او را به زندانی شماره 119104 آشویتس مبدل ساخت.

مارتین هایدگر در سال ۱۸۸۹ در خانواده‌ای کاتولیک و سنتی در یکی از روستاهای ایالت بادن-ورتمبرگ به‌نام مسکیرش در جنوب غربی آلمان و در دل کوهستان آلپ به دنیا آمد. او  یکی از معروفترین فیلسوفان قرن بیستم بود. که با شیوه‌ای نوین به تأمل درباره وجود پرداخت. فلسفه او بر دیدگاه‌های بسیاری از فلاسفه بعد از او اثر گذاشت.آثار منتشر شده هایدگر بالغ بر ۶۰ مجلد است که کتاب هستی و زمان او را مهم‌ترین اثر فلسفی قرن بیستم نامیده‌اند. این کتاب به شدت جنبش‌های علوم انسانی معاصر را تحت تأثیر قرار داده‌ است.