در این مقاله هدف بررسی و مقایسه سیاست های تقسیم سود در ساختار مالکیت های مختلف از نظر ترکیب سهامداری و تمرکز مالکیت بطور مجزا در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی-کاربردی است که با استفاده از داده های مقطعی اطلاعات مربوط به 82 شرکت پذیرفته 1383 مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. آزمون - شده در بورس اوراق بهادار تهران را طی دوره زمانی 1389 و آزمون معناداری مقایسه میانگین ها از طریق (ANOVA) فرضیه های تحقیق به کمک تجزیه و تحلیل واریانس آزمون دانکن انجام شد.با توجه به فرضیه های تحقیق مبنی بر وجود اختلاف معنادار نسبت سود تقسیمی به سود در ساختار مالکیت های مختلف هم از لحاظ ترکیب سهامداری و هم از لحاظ تمرکز مالکیت؛ (DPR) هر سهمدر ترکیب (DPR) یافته های تحقیق نشان دهنده ی اختلاف معنادار نسبت سود تقسیمی به سود هر سهم سهامداری مختلف از جمله مالکیت نهادی، مدیریتی، شرکتی و مالکیت سهامداران حقیقی و عدم اختلاف معنادار از لحاظ متمرکز یا پراکنده بودن مالکیت بود. نتایج تحقیق حاکی از آن است که شرکت ها بطور کلی در سیاست تقسیم سود از روند خاص و مشخصی پیروی نمی کنند و بیشتر بر اساس الگوی گام تصادفی عمل می نمایند.با این وجود، شواهد بدست آمده دال بر این است که شرکت هایی که دارای مالکیت نهادی هستند در مقایسه با مالکیت های شرکتی، مدیریتی و سهامداران حقیقی سود بیشتری بین سهامداران خود تقسیم می کنند. همچنین متمرکز یا پراکنده بودن مالکیت نیز تفاوتی در نسبت سود تقسیمی نداشته است.