مدیریت مالی؛ نسبت های مالی قابل استفاده در ارزیابی توان مالی شرکت ها  

تجزیه وتحلیل نسبت ها ارقام را به شکل قابل مقایسه ای ارائه می دهد و شکل نتیجه گیری بر اساس مقادیر مطلق را حل می کند تا تحلیل گران قادر باشند نتایجی را از آن ها به دست آورند ، فایده گرفتن نسبت این است که رابطه بین ارقام صورتهای مالی دقت ریاضی پیدا می کند.

تراکم سرمایه :

تراکم سرمایه شاخصی است که از تقسیم مجموع دارایی های ثابت بر کل دارایی ها  حاصل می گردد و بیانگر میزان سرمایه گذاری در دارایی ثابت مورد نیاز در یک دوره معین برای ایجاد یک دلار از درآمد فروش است .

تراکم سرمایه می تواند افزایش اهرم را با کاهش هزینه نمایندگی یا مسئله خطر اخلاقی سهولت بخشد.  افزایش سطح بدهی با افزایش در تراکم سرمایه بواسطه وجود وثیقه سهولت می یابد، بدین معنی که شرکت های با تراکم سرمایه بالا، سطح بدهی را آسانتر افزایش می دهند زیرا تراکم سرمایه بالا همانند وثیقه عمل می کند. 

اهرم مالی :

 به نسبت کل بدهی به کل دارایی و نسبت کل بدهی به حقوق صاحبان سهام گفته می‌شود . همچنین  اهرم بمعنای میزان بدهی است که به منظور تأمین منابع مالی مورد نیاز برای کسب دارایی ایجاد شده است.

نسبت های اهرمی میزان استفاده از بدهی در ساختار سرمایه و تامین مالی شرکت و نیز توانایی ایفای تعهدات شرکت در زمان سررسید را نشان می دهند . این نسبت ها ازطریق مقایسه هزینه های ثابت با سود و یا ازطریق مرتبط کردن بدهی ها و حقوق صاحبان سهام محاسبه می شوند.

دارایی های جاری :

این معیار میزان نقدینگی شرکت را نشان می دهد که برابر است با نسبت دارایی های جاری به کل دارایی ها.

نسبت سرمایه در گردش به کل دارایی ها :

این نسبت یک نسبت نقدینگی است و هدف ازآن اندازه گیری نقدینگی دارایی ها "در ارتباط با اندازه شرکت "است . این نسبت معیار اندازه گیری دارایی های نقدی خالص به کل دارایی ها می باشد که توانایی شرکت را برای پاسخگویی به  تعهدات کوتاه مدت خود اندازه می گیرد .  

سودآوری :

 شامل نسبت سود قبل از بهره و مالیات به ارزش کل دارایی‌ها (بازده مجموع دارایی‌ها) می‌باشد.

نسبت های سود آوری ، بیانگر توانایی تحصیل سود و بازده کافی توسط شرکت و به عبارت دیگر مبین کارایی عملیات شرکت می باشند . سود آوری نتیجه نهایی همه برنامه ها وتصمیمات مالی شرکت است و آخرین جواب ها را در مورد نحوه اداره شرکت به دست می دهد ، بنابر این نسبت های سود آوری ، معیار سلامت و مدیریت موثر شرکت هستند .

این نسبت ها ازطریق محاسبه نسبت سود به میزان فروش و با مبلغ سرمایه گذاری شده سنجیده می شوند.

فرصت‌های رشد :

این معیار بواسطه کیو توبین سنجیده می شود که از تقسیم ارزش بازار شرکت بر ارزش مجموع دارایی ها بدست می آید. 

اندازه شرکت :

اندازه (بزرگی، متوسط و کوچکی) نسبی شرکت که با استفاده از لگاریتم طبیعی درآمد‌ها محاسبه می‌شود.

برای دریافت مقاله روی لینک کلیک کنید.

منابع:

• کمجانی و سعادت فر (1385 (در مقاله  تعیین مدل بهینه احتمال شرطی برای پیش بینی ورشکستگی اقتصادی شرکت ها در ایران ، نامه اقتصادی .