مدیریت مالی؛ فرصت های رشد شرکت ها  

شرکتی که هیچ گونه بدهی نداشته باشد، ساختار سرمایه آن را حقوق صاحبان سرمایه تشکیل می دهد و از آنجایی که ساختار سرمایه بیشترشرکت ها همراه با بدهی و سرمایه است، از این رو مدیران مالی به دریافت وام، اثرات آن و حداکثر کردن ثروت سهامداران، بسیار دقیق و حساس هستند و باتوجه به اینکه سرمایه گذاران براساس معیارهای مختلف، ضمن مقایسه ی انواع سهام در سهامی خاص سرمایه گذاری می کنند.

قیمت سهام شرکت ها یکی از بارزترین معیارهای سرمایه گذاری است که مبین اعتبار شرکت برای سرمایه گذاری است که در واقع اعتبار شرکت برای سرمایه گذار است بنابراین مقایسه اعتبار شرکت یکی از روش های بهبود سرمایه گذاری سرمایه گذاران با شناخت عوامل موثر برقیمت سهام شرکت ها روند تغییرات قیمت و تغییرات ارزش شرکت را پیش بینی می کنند و بر اساس آن، تصمیمات لازم برای خرید یا عدم خرید سهام اتخاذ می کنند.

یکی از شاخص های ارزش شرکت ، شاخص Q توبین است که تعیین ارزش شرکت به وسیله تعیین ارزش دارائی های مالی شرکت مانند اوراق قرضه ، سهام ممتاز و سهام عادی قابل بررسی است.

در اقتصاد رو به رشد فعلی ، مدیران سرمایه گذار همواره به دنبال گزینه های مناسب سرمایه گذاری هستند تا بتوانند هم سود موردنظر را کسب کنند و هم در بلند مدت ثروت خود را افزایش دهند.

 مدیران شرکت ها بعنوان نمایندگان صاحبان سهام می بایست دائما تلاش نماید، ساختار سرمایه شرکت را به گونه ای تنظیم کنند که هزینه سرمایه شرکت حداقل و در نتیجه ارزش شرکت حداکثر گردد.تصمیم گیری در مورد ساختار سرمایه به معنی نحوه تامین مالی شرکت همچون سایر تصمیمات مدیران مالی بر ارزش شرکت موثر بوده و این تاثیرگذاری از یک سو از طریق هزینه سرمایه است در واقع هزینه سرمایه تعیین کننده نرخ بازده موردانتظار درون شرکت بوده و از این طریق بر ارزش دارائی های شرکت تاثیر می گذارد .

استفاده از  Q توبین برای اندازه گیری ارزش نامشهود براین فرض استوار است که باید بین ارزش بازارشرکت و جایگزینی آن برابری وجود داشته باشد. در تحقیقات حسابداری روشهای مختلفی برای محاسبهQ توبین پیشنهاد شده است (Q لیندربرگ و راس ، 1981؛ Qهال،1993؛ Q لی ویلن و بادرنات ، 1997؛ Q چانگ و پرویت، 1994).

باید توجه داشت شرکت هایی که نسبت Q بالاتر از یک دارند انگیزش سرمایه گذاری در آن ها بیشتر از شرکت های با نسبت Qپاینین تر از یک است.

 این نسبت در عمل با مشکلاتی روبرواست:

 اول اینکه تخمین ارزش جایگزینی برخی دارایی ها مشکل است، به ویژه اگر دارایی ها در بازار قابل معامله نباشند.

دوم اینکه حتی اگر ارزش جایگزینی دارائی ها در دسترس باشد، اساساً اطلاعات بیشتری برای ایجاد این معیار مورد نیاز است.در عمل تحلیلگران اغلب از یک میابر برای رسیدن به  Qتوبین، با استفاده از ارزش دفتری دارایی ها به  جای ارزش جایگزینی ، استفاده می کنند .

برای دریافت مقاله بر روی لینک کلیک کنید.

منبع:

زهره حاجیها و لیلا قصاب ماهر( 1389)در مقاله بررسی رابطه بین ساختار سرمایه و ارزش نامشهود واحد تجاری با استفاده از شاخص نسبت توبین Q در بازار سرمایه ایران، مجله مهندسی مالی و مدیریت پرتفوی.