مدیریت مالی؛ رابطه اهرم با اندازه شرکت  

شرکت‌های بزرگ‌تر معمولاً بیشتر متنوع هستند و بنابراین دارای جریانات نقدی پایدارتری هستند که ثبات وجه نقد باعث کاهش ریسک ورشکستگی آن‌ها می‌شود.

 آن‌ها همچنین در زمان استفاده از بدهی دارای قدرت چانه زنی بیشتری هستند و می‌توانند هزینه‌های مبادله مرتبط با انتشار بدهی‌های بلندمدت را کاهش دهند.

 احتمال دیگر آن است که شرکت‌های بزرگ‌تر سهامداران متنوع‌تری داشته باشند که موجب می‌شود کنترل‌های کمتری بر مدیریت شرکت اعمال شود. از این‌رو این احتمال وجود دارد که مدیران برای کاهش ریسک زیان شخصی حاصل از ورشکستگی از بدهی‌های بیشتری استفاده کنند .

براساس نظریه سلسله مراتبی، عدم تقارن اطلاعاتی بین سرمایه‌گذاران درون سازمانی یک شرکت و بازار سرمایه برای شرکت‌های بزرگ کمتر است. زیرا توانایی آن‌ها برای انتشار اوراق‌بهاداری که به افشای اطلاعات در دسترس مدیریت واکنش نشان می دهند، مثل سهام بیشتر است.

 تحقیقات نشان می‌دهد شرکت‌های بزرگ‌تر در مقایسه با شرکت‌های کوچک‌تر اطلاعات بیشتری برای اعتباردهندگان و سرمایه‌گذاران برون سازمانی افشا می‌کنند. به طور کلی شرکت‌های بزرگ‌تر به دلیل روبه رو شدن با مشکلات عدم تقارن اطلاعاتی کمتر باید سهام بیشتر و اهرم مالی کمتری داشته باشند.

منابع:

غلامرضا کردستانی و مظاهر نجفی‌عمران(1387) در مقاله  بررسی عوامل تعیین‌کننده ساختار سرمایه: آزمون تجربی نظریه موازنه ایستا در مقابل نظریه سلسله مراتبی." تحقیقات مالی.