زندگی با یاد مرگ؛ در دنیایی که از پی خواهد آمد...  

آنگه معنای الوهیت درونمان را می فهمیم؛ همان الوهیتی که حقیرش می پنداریم، زیرا در چنبره ی یأس اسیریم.

ما می میریم تا به زندگی حیات ببخشیم همان طور که انگشتان ما رشته ها را می ریسند برای بافتن جامه ای که خود هرگز به تن نخواهیم کرد.

جبران خلیل جبران