تا زنده ای، نسبت به چیزی که اهلیش کرده ای مسئولی...  

تو الان واسه من یه پسر بچه ای مثل صد هزار پسر بچه دیگه...
نه من به تو احتیاج دارم؛ نه تو هیچ احتیاجی به من!

اما اگه منو اهلی کنی هر دو تامون به هم احتیاج پیدا می کنیم.
تو واسه من میون همه عالم موجود یگانه ای میشی؛ من واسه تو...

شازده کوچولو گفت:
کم کم داره دستگیرم میشه.
یه گلی هست که گمونم منو اهلی کرده باشه.

روباه گفت:
بعید نیست! اما همیشه ی خدا یه پای قصه می لنگه...

من زندگی یکنواختی دارم.

من مرغ ها رو شکار میکنم؛ آدم ها منو...

همه مرغ ها عین همند همه آدم ها هم عین هم.
این وضع یه خرده خلقم رو تنگ میکنه...

اما اگه تو منو اهلی کنی انگار زندگیمو چراغون کرده باشی.
اونوقت صدای پایی رو میشناسم
که با هر صدای پای دیگه ای فرق میکنه...

روباه خاموش شد و مدت زیادی شازده کوچولو رو نگاه کرد.

بعد گفت:
اگه دلت میخواد منو اهلی کن.

لحظه خداحافظی که نزدیک شد روباه گفت:
آخ نمیتونم جلو اشکمو بگیرم.

شازده کوچولو گفت:
تقصیر خودته. خودت خواستی اهلیت کنم.
ببین داره اشکت سرازیر میشه.
این ماجرا هیچ فایده ای برای تو نداشته.

روباه گفت:
چرا. برو یه بار دیگه گلت رو ببین...
تا بفهمی که گل تو تو همه عالم تک است.
بعد بیا برای خداحافظی اونوقت یه رازی رو بهت میگم.

شازده کوچولو برای خداحافظی برگشت.
روباه گفت:
خدانگهدار. اما رازی که گفتم خیلی ساده است.

جز با دل هیچی رو نمیشه اونجوری که باید دید.
یادت باشه ارزش گل تو به قدر عمریه که به پاش صرف کردی.

انسان ها این حقیقت رو فراموش کرده اند.
اما تو نباید فراموشش کنی ...
تو تا زنده ای نسبت به چیزی که اهلیش کرده ای مسئولی

تو مسئول گلت هستی... اینو یادت باشه!
شازده کوچولو برای اینکه یادش بمونه تکرار کرد....  من مسئول گلمم!

سایر خدمات تیم

 

در صورت علاقه مندی به یادگیری کامل مبحث نبض زندگی جهت پیش ثبت نام و یا  شرکت در دوره ها کلیک کنید.

جهت پیش ثبت نام  کلیک کنید...

در صورتی که به مشاوره پیرامون موضوع فوق علاقه دارید کلیک کنید...

اطلاعات بیشتر کلیک کنید...