تبلیغ شماره 1
بازگشت به پورتال مرکزی

رقابت، مفید و سازنده است، حسادت مخرب است. در یک رقابت سالم، زمینه بروز هرچه بهتر استعدادها و همچنین به‌کارگیری آن‌ها در راستای هدف، پدید می‌آید.

 

 درصورتی که در حسادت این‌طور نیست. در رقابت شخص می‌خواهد پیروز شود، بدون این‌که رقیبش دچار مشکل شود. درحالی‌که در حسادت، شخص چه اگر به چیزی برسد یا نرسد، دوست ندارد دیگری به آن برسد. منظور این‌که شخص حسود خیرخواه نیست و نمی‌خواهد شاهد پیروزی‌های دیگران باشد. ولو این‌که خود شخص موفقی باشد.

 

حسادت، منحصر به سن خاص و جنس خاصی نیست، بلکه در تمام سطوح مشاهده می‌شود. کودک در داشتن اسباب‌بازی حسادت می‌ورزد، مادر در طرز لباس پوشیدن فلان‌شخص با دیده تمنا و از روی حسادت می‌نگرد، پدر به داشتن املاک(به طور عام، هر چیزی که دیگری مالک آن است) حسادت می‌کند و...

 

حسادت وقتی خطرناک می‌شود که به اقدام مخربانه منجر شود، منظور این‌که شخص حسود با اعمال ناصواب می‌کوشد تا حد امکان به طرفش آسیب برساند و موجب شود که وی در انجام فعلی ناکام بماند. در پاره‌ای از موارد ممکن است این نوع، به زیر‌آب‌زنی بیانجامد.

 

رقابت نوعی مقابله ومسابقه بین دونفر یا دو گروه یا دو جریان است که به موجب پیشرفت یکی از دو طرف یا هر دو می شود .وباعث می شود هر دو طرف برای رسیدن به هدف مشخص ،دست به تلاش هر چه بیشتر می زنند .از این رو همیشه رقابت مورد تشویق قرار گرفته است . رقابت می تواند هم سالم باشد هم ناسالم . رقابت از نوع ناسالم باعث می شود که یکی از دو طرف برای رسیدن به هدف خود دست به هر کاری  حتی نادرست بزنند . اما در رقابت سالم تلاش ها منطقی ودرست است .

 

ولی در حسادت رابطه به  نوعی دیگر معنی می شود ،که یکی از دو طرف بدون هیچ تلاش برای رسیدن به هدف یا پیشرفت به دیگری حسادت می کندوبی دلیل کینه به دل می گیرد ونمی تواند به هیچ هدف مثبت ودرستی برسد . از این رو حسادت هیچ وقت مورد تشویق قرار نگرفته  است وخوب نیست . حسادت باور و  اراده  را ضعیف می کند .در مورد حسادت  بزرگان صحبت های زیادی داشته اند وهمواره انسان را به دوری از حسادت  تشویق کرده اند . چون وقتی بین مردم وانسان ها حسادت وجود داشته باشد ،موجب دشمنی وکینه  دوزی مابین طرفین می شود . وتفرقه وجدایی بوجود خواهد آمد .

 

کسانی بیشتر حسادت می‌کنند که توانمندی‌های خودشان را دست‌کم می‌گیرند ولی کسانی که خودشان را توانا می‌دانند ممکن است به موقعیت والای دیگران غبطه بخورند تا اینکه حسادت کنند. اما یک نکته دیگر در مورد حسادت وجود دارد و آن اینکه بیشتر افراد هم‌سطح و هم‌طبقه به هم حسادت می‌کنند. هر چه پایگاه اجتماعی افراد به هم نزدیک‌تر باشد بیشتر به هم حسادت می‌کنند.

 

حسادت ممکن است نتیجه نوعی واکنش به نداشتن‌ها و محرومیت‌ها و ناتوانایی‌ها باشد .شخص حسود هنگامی که در مقایسه خویشتن با دیگری بر‌می‌آید و نداشته‌های خود را در داشته‌های او می‌بیند، به‌طور ناخودآگاه حسی در درون او می‌گوید چرا او؟ اما این حس نمی‌گوید زیرا او... . و اگر هم بگوید توجه زیادی به آن نمی‌کند و تمام توجه خویش را معطوف داشته‌های طرفش می‌کند و این‌که او از داشتن آن‌ها محروم است.

 

شخص حسود همواره در رنج و اضطراب است. در بیش‌تر موارد بی‌آنکه ضرری برای دیگری داشته باشد خود متوجه ضرر است و با افکار ناصواب بیش‌تر روان خود را آزار می‌دهد تا دیگری. او نمی‌داند که طرفش ذره‌ای به او و اعمال نمی‌کند اما وی همواره با افکار غلط، موجب ظلم به خویش می‌شود. آرامش که یکی از ارکان جدانشدنی روان سالم آدمی است در برابر این حس منفی رو به ناآرامی می‌گراید و در نتیجه شخص آرامش درونی خود را از دست می‌دهد. به قول معروف که بچه‌ها نیز در به‌کاربردن آن مهارت خاصی دارند: «حسود هرگز نیاسود».

 

منابع

ویستا

آکا ایران

 

 

ثبت نام و عضویت میز کار

لینک های مفید

 

 

 

دیدگاه کاربران

 

 

هدیه مالی تیم متفکران نوین مالی در شبکه اجتماعی
Web Analytics