حرف های بی حساب: در حاشیه دومین همایش حسابرسی مالیاتی باغ وحش  

شما را  به اجدادتان که قطعا انسان هستند قسم، دست از سر ما یکی بردارید. حالا همه مشکلات حرفه را حل کرده و بند کرده به ما که حیوانات وحشی هم یک استاندارد می خواهند. هیچی، دو روز دیگه برا همین یه لیوان آب هم که به ما می دهند باید برویم از سازمان حسابرسی اجازه بگیریم.

خدا را خوش نمی آید، ما یک گوشه ای افتاده ایم و کاری به کار کسی نداریم. در این هوای آلوده عمر مفیدی که باقی نمانده هیچ، ارزش اسقاطمان هم مدت هاست که صفر شده است. ما با همین یک لقمه پفکی که مشتریان جلویمان می گذارند زندگی را سر می کنیم. بگذریم حق الزحمه ای که به شما می دهند هم دست کمی از پفک ما ندارد!

ما را می خواهید ببرید زیر تیغ استاندار که چی؟ که هر وقت هوس کردید بگویید این ها چون وحشی اند قابل کنترل نیستند و بنابراین از شمول تلفیق خارج اند و هر وقت دلتان خواست شلاق دست بگیرید و بگویید حالا رام شده اند و مشمول تلفیق. هر وقت نیت کردید ما را از توی قفس در بیاورید و بچپانید توی سرمایه گذاری های بلند مدت، بعد هم استدلال کنید که چون لاک پشت عمرش بیش از صد سال است، بنابراین حیوانات ذخیره کاهش ارزش دائمی ندارند و هر وقت پورتفولیو کم آوردید ما را هل بدهید توی سرمایه گذاری های بلند مدت که این ها چون خطرناکند و محیط را آلوده می کنند، ارزش نگهداری ندارند و به قصد فروش نگهداری شده اند.

پس فردا هم حتما می خواهید ما را رنگ کرده و ببرید توی بورس و به عنوان حیوان اهلی بفروشید، قیافه آن بنده خدا دیدنی است که یک قناری خرید و برد خانه، صبح روز بعد که بیدار می شود و می بیند که یک خرس دارد توی اتاق قدم می زند! بعد هم که از شما سؤال می کند بگویید مگر چی شده یک حبابی بود ترکید!

ما با شاخه ها سر و کار داریم ما را به شاخص ها وصل نکنید.

به هر زبانی لازم باشد، پارس می کنیم، نعره می کشیم، جیغ می زنیم که ما را وارد این بازی ها نکنید و این نیمچه استقلالمان را نگیرید. ما روزهای تعطیل اگر حالش را نداشته باشیم دم تکان نمی دهیم و می گیریم و می خوابیم و یا خودمان را به خواب می زنیم. ولی شما چی؟ حداقل در ماده 272 که مکلف شده اید؟

و اما از اینکه شما ما را وحشی خطاب می کنید، خیلی دلمان گرفته.

برای گفتمان آماده ایم

 جمعی از حیوانات شریف باغ وحش

منبع: نشریه شماره 173 حسابدار(1385)