روش به دست آوردن مهارت خودآگاهی  

و همچنین علت این خواسته به شما کمک می‌کند تا این خواسته‌ها را هشیارانه و فعالانه به واقعیت تبدیل کنید. در کسب این مهارت توجه به نکات زیر حائز اهمیت می‌باشد: در فرایند شناخت خود بیش از آنچه که واقعاً هست، در مورد خود فکر نکنید؛ به‌عبارت‌دیگر از نگرش کمال‌گرا و آرمانی درباره خود اجتناب کرده و در مقابل، یک دیدگاه میانه‌رو درباره توانمندی‌هایتان اتخاذ نمایید. از سوی دیگر ضعف‌های خود را بزرگ نکنید و خودتان را دست‌کم نگیرید؛ همچنین سعی نکنید با ارائه دلایل مختلف آن‌ها را طبیعی و منطقی جلوه دهید. درواقع برای رسیدن به خودآگاهی و شناخت خود واقعی‌مان، به یک دیدگاه واقع‌گرایانه هم در مورد توانمندی‌ها و هم در مورد ضعف‌هایمان نیاز داریم. اینکه ما خود را چگونه می‌بینیم، می‌تواند ناشی از بازخوردهایی باشدکه از دیگران و اطرافیانمان راجع به خصوصیات خود دریافت می‌کنیم. توجه به دیدگاه دیگران نسبت به ما می‌تواند کمک‌کننده باشد، اما هیچ‌گاه نباید مبنای شناخت خود را صرفاً بر پایه آنچه از دیگران می‌گیریم، قرار داده و نظر آن‌ها را بی کم و کاست در مورد خودمان بپذیریم. به‌راستی چه کسی شمارا بیش از خودتان می‌شناسد؟ دیگران عواطف شمارا احساس نمی‌کنند، آن‌ها با مشکلات شما روبرو نیستند و نمی‌توانند مثل شما فکر کنند؛ بنابراین بهترین فردی که می‌تواند طی فرایند خودآگاهی به شما کمک کند، خود شما هستید. اما دیدگاه دیگری نیز وجود دارد که معتقد است ریشه خودآگاهی در ارتباط با دیگران شکل می‌گیرد، یعنی نمی‌توان نقش دیگران را در این میان به‌کلی نادیده گرفت. این موضوع از دوران کودکی آغاز می‌شود. مقایسه‌ای که کودک میان خود و دیگری انجام می‌دهد و همچنین بازخوردهایی که از والدین دریافت می‌کند، منشأ خودآگاهی محسوب می‌شود. والدین هر فردی این فرصت رادارند که حداقل در یک‌چهارم از طول عمر، شمارا مشاهده‌کنندو بیش از هر شخص دیگری نسبت به مشخصات شما بینش و آگاهی کسب کنند، بنابراین هرچند لزومی نداردکه بی‌چون‌وچرا دیدگاه آن‌ها را نسبت به خودتان بپذیرید، اما حداقل آن‌ها را شنیده و روی آن‌ها فکر کنید.

منبع: 

مرکز مشاوره روان آوا