تعریف توانایی برقراری روابط بین فردی سازگارانه  

برای تعریف روابط بین فردی ابتدا لازم است ارتباط را به‌صورت مختصر تعریف کنیم. ارتباط عبارت است از انتقال مفاهیم یا معانی یا پیام از شخصی به شخص دیگر و هرقدر میزان انتقال پیام دقیق‌تر و روشن نر باشد ارتباط مؤثرتر است.

دو نوع ارتباط داریم که عبارتند از:

ارتباط کلامی و ارتباط غیرکلامی.
ارتباط کلامی تمامی جنبه‌های گفتار و ابزارهای کلامی را شامل می‌شود که در آن چگونگی صحبت کردن ازجمله سرعت کلام، تن صدا و آهنگ صدا مطرح می‌شود. اما ارتباط غیرکلامی به سایر فعالیت‌هایی گفته می‌شود که کارکرد ارتباطی دارند مثل حالت چهره، ژست‌ها، حرکات بدنی، نحوه لباس پوشیدن و غیره که در یک‌کلام به آن زبان بدن می‌گویند. توانایی روابط بین فردی چه کلامی و غیرکلامی موجب تقویت رابطه گرم و صمیمی با دیگران، و رفع تضادها و تعارض‌ها می‌شود. دوستان نسبت به اعضای خانواده و برای زنان نسبت به مردان بیشتر است.

مهم‌ترین انواع روابط بین فردی:

مهم‌ترین انواع روابط بین فردی شامل روابط خانوادگی، روابط همسالان، روابط عاشقانه هستند.

روابط خانوادگی:

محیط‌های خانوادگی به‌عنوان اولین محیط تربیتی فرد و عامل بسیار مؤثر بر رشد وی است. تأثیر خانواده از زمان بسته شدن سلول نطفه بر فرد آغاز و در تمام طول زندگی وی ادامه می‌یابد.

روابط همسالان:
برخلاف روابط کودک با خانواده، رابطه با دوستان و همسالان، رابطه‌ای مبتنی بر تساوی و تفاهم است. برخی از جامعه شناسان و روانشناسان معتقدند تأثیر بزرگسالان در کودکی و به‌ویژه در نوجوانی است؛ زیرا فاصله سنی زیاد باعث ایجاد روابط تلفیقی و تحمیلی می‌شود.

روابط عشقی:
تعاریف زیادی از عشق شده است به نظر می‌رسد تعدد تعریف عشق تااندازه‌ای به این واقعیت برمی‌گردد که عشق یک حالت واحد و تک‌بعدی نیست بلکه پیچیده و چندبعدی است که افراد آن را در انواع روابط تجزیه می‌کنند. ما واژه عشق را برای توصیف روابط متنوعی از قبیل، رابطه عشاق، زوج‌های مزدوج، والدین و فرزندان و دوستان نزدیک به کارمی بریم.

 

منبع:
الویت، ارنسون (1386)، روانشناسی اجتماعی. ترجمه حسین شکر کن، انتشارات رشد.
• نظریه‌های شخصیت، ترجمه یحیی سید محمدی، نشر ویرایش.
• شاملو، سعید (1385) بهداشت روانی تهران: انتشارات.
• شفیع‌آبادی، عبدالله (1387)، پویایی گروه و مشاوره گروهی، تهران: انتشارات
 مهارت‌های زندگی