فتح علی شاه و مالک الشعرا  

ملک الشعرا بی ملاحظه گفت :

-  شعری است خالی از مضمون و پوچ .

خاقان مغرور چنان از این گفته بر آشفت که امر داد ملک الشعرای بیچاره را به اصطبل بردند و بر سرآخوری بستند و مقداری کاه پیش او ریختند .

پس از مدتی که خشم شاه فروکش کرد صبا را عفو نمود و به حضور پذیرفت.

مدتی بعد که باز شاه شعری گفته بود بر ملک الشعرا خواند و رأی او را در آن باب خواستار شد.

ملک الشعرا بدون آن که چیزی بگوید از جای بلند شد و رو به طرف در حرکت کرد.

شاه پرسید:

- ملک الشعرا کجا می روی ؟

ملک الشعرا عرض کرد :

- به اصطبل، قربان !

شاه خندید و دیگر شعر خود بر او عرضه نداشت .