باورهای الهی قمشه ای  

شما رهبر ارکستر سمفونیک افکار و احساسات خویشید. نباید گام های خود را با صدای طبل و شیپور دیگران هماهنگ کنید. گوش به نوای درون خود بسپارید. نواهایی که از درونتان بر میخیزد را هدایت کنید.

ما موجودات خاکی نیستیم که به بهشت می رویم. ما موجودات بهشتی هستیم که از خاک سر بر آورده ایم.

تنها مانع موجود بر سر شادمانی و نشاط، اعتقاد شما به وجود مانع بر این راه است.  به همین دلیل راه را اشتباه می‌روید و گرفتار مشکل می‌شوید.

وقتی یک دانه ی گیاه می‌کاری، هزاران هزار دانه می‌شود؛ همه اش برای تو. وقتی یک گل به کسی می‌دهی، هزاران هزار گل از دیگران می‌گیری؟ می دانی عزیز، تو روی گنج داری زندگی می‌کنی و امیدوارم این را بدانی...

مشکل فرصتی است تا چیزی مسی در وجودت را به طلای ناب تبدیل کنی.

کسی که بینایی را خلق کرده است، یقینا بیناست. یک کور نمی‌تواند بینایی را خلق کند. پس او تو را می‌بیند. از او کمک بخواه.

انسان‌ها معمولا ما را تشویق می‌کنند که به بهای از دست دادن کنجکاوی، احتیاط را بر‌گزینیم و به قیمت از دست دادن ماجراجویی، به امنیت متوسل شویم، از مجهولات بپرهیزیم و پا به وادی ناشناخته ها نگذاریم. ولی به این حقیقت توجه کنیم که زندگی که در آن لذت کشف کردن نباشد، حتما طعمی امتحان شده دارد و تکراریست...بروید و عالم‌های ناشناخته را در وادی علم، هنر و موسیقی کشف کنید و لذت ببرید...

احوال پرسی های ما به صورت تعارف درآمده و سریع تمام می شود ولی وقتی می گوییم حال تو چطوره؟ یعنی واقعاً دلم می خواهد بدانم و می خواهم بیایم در زندگی تو و بدانم چه نیازی داری؟ ما اگر واقعا حال هم را بپرسیم خیلی ازمشکلات حل می شود.