اصطلاحات مرتبط با استهلاک دارایی های ثابت  

استهلاک (Depreciation)
دارایی‌های ثابت با گذشت زمان و با استفاده، دچار فرسایش، کهنگی و فرسودگی ناشی از استفاده، خواهند شد و به تدریج فایده خود را از لحاظ انجام دادن عملیات یک مؤسسه، از دست می‌دهند.

حسابداری سعی می‌کند، این کاهش فایده رسانی دارایی‌های ثابت را، به روش معقول و منطقی محاسبه کند، که به آن، هزینه استهلاک می‌گویند.

تعریف استهلاک در حسابداری عبارتست از: سرشکن کردن و تخصیص دادن بهای تمام شده دارایی ثابت، به طریقی معقول و منظم، به دروه استفاده از آن.

استهلاک دارایی نامشهود (Amortization)
سرشکن کردن و تخصیص دادن بهای تمام شده دارایی نامشهود، به طریقی معقول و منظم، در طی عمر مفید آن.

تهی شدن (Depletion)
فرآیند تخصیص بهای تمام شده منابع طبیعی و معادن به نسبت محصولی که طی دوره مالی از آنها برداشت یا استخراج می گردد را اصطلاحا تهی شدن می نامند.

استهلاک انباشته (Accumulated Depreciation)
به مفهوم جمع انباشته مبالغی است که از زمان تحصیل دارایی به حساب هزینه استهلاک منظور شده است.

ارزش اسقاط دارایی (Salvage Value)
ارزش اسقاط دارایی برابر ارزش بازیافت دارایی پس از سپری شدن عمر مفید دارایی است.