صداقت و درستکاری؛ معالجه  

آن جا رفت و گفت: من مرد طبیبم. او را پیش رئیس بردند.

اتفاقاً در خانه ایشان نان می‌ پختند، گفت: علاج او در این است که یک من روغن و یک من عسل بیاورند، در کاسه کرد و نانی چند گرم در آنجا شکست.

یک یک لقمه بر می‌داشت و گرد سر بیمار می‌ گردانید و در دهان خود می‌نهاد تا تمام بخورد.

گفت: امروز معالجت تمام باشد تا فردا چون از خانه بیرون آمد، رئیس ده در حال بمرد او را گفتند: این چه معالجه بود که کردی. هیچ مگویید اگر من آن را نمی خوردم، بیش از او از گرسنگی می‌ مردم.

منبع

برگرفته از کتاب پائولو کوئلیو