رسالت؛ سرنوشت مکتوب  

سرگردان در نیویورک است. با این که قرار ملاقاتی دارد، دیر از خواب بیدار می شود. و وقتی هتل را ترک می کند، می فهمد پلیس اتومبیلش را با جرثقیل برده. دیر به قرارش می رسد، ناهار بیش از اندازه طول می کشد، و به مبلغ جریمه اش می اندیشد. پول زیادی است.

ناگهان، یاد اسکناسی می افتد که دیروز در خیابان پیدا کرده. بین آن اسکناس و حوادثی که آن روز صبح بر سرش آمده، رابطه غریبی می بیند.

که می داند؟شاید این پول را پیش از کسی یافتم که بنا بود پیداش کند! شاید این اسکناس را از سر راهی کسی برداشته ام که واقعا به آن نیاز داشته. که می داند؟ شاید در آنچه پیشاپیش رقم خورده، دخالت کرده ام!

احساس می کند باید از شر این اسکناس راحت بشود، و در همان لحظه چشمش به گدایی می افتد که در پیاده رو نشسته. بی درنگ اسکناس را به او می دهد و احساس می کند میان پدیده ها تعادلی برقرار است.

گدا می گوید: یک لحظه صبر کنید، من دنبال صدقه نیستم. من یک شاعرم و می خواهم در ازای این پول، شعری براتان بخوانم.

سرگردان می گوید: خوب پس کوتاه باشد، من عجله دارم. گدا می گوید: "اگر هنوز زنده ای،به خاطر آن است که هنوز به آنجا که باید باشی، نرسیده ای."

پائولو کوئلیو