آدمهایی که باید قاب کرد  

 همینها هستند که دنیارا جای بهتری میکنند؛
مثل آن راننده تاکسی ای که حتی اگردر ماشینش را محکم ببندی بلند میگوید: روزخوبی داشته باشی..
آدمهایی که توی اتوبوس وقتی تصادفی چشم درچشمشان میشوی، روبرنمیگردانند لبخند میزنند وهنوز نگاه میکنند.
دوستهایی که بدون مناسبت کادو میخرندومیگویند این شال پشت ویترین انگارمال توبود. یا گاهی دفتر یادداشتی، کتابی..
آدمهایی که ازسرچهار راه، نرگس نوبرانه میخرند و با گل میروند خانه
 "کسانیکه غم هیچکس راتاب نمیاورند و تو رابه خاطرخودت میخواهند و خلاصه در یک کلام ،بامعرفتن.
ای کاش میشد این ادم ها رو قاب کرد و به در ودیوار شهر زد.