مفهوم تیم مجازی و انواع آن  

تیم های مجازی کمتر جلسات رو در رو دارند و حتی ممکن است اعضای آن  هیچ‌وقت همدیگر را به صورت رو در رو ملاقات نکنند. همچنین تیم های مجازی ممکن است به عنوان یک ساختار موقتی برای انجام یک وظیفه یا پروژه خاص تشکیل گردند که بعد از انجام وظیفه تیم منحل می‌گردد و یا دارای ساختار دائمی جهت کار کردن روی موضوعات پیوسته و مداوم مانند برنامه‌ریزی استراتژیک باشند. عضویت در تیم های مجازی شناور است و با توجه به تغییر الزامات وظیفه یا پروژه درحال تغییراست. اعضا ممکن است از سازمان‌های مختلف حتی از سازمان‌های رقیب باشند.

Loughran معتقد است که تیم های مجازی گروهی از افراد پراکنده می‌باشند که به منظور دستیابی به یک هدف مشترک و یا حل مشکل مشترک با استفاده از تکنولوژی اطلاعاتی و ارتباطی کامپیوتری که آنها را فراتر از محدودیت‌های زمانی، فاصله‌ای و موانع فرهنگی به هم مرتبط می‌سازد، با همدیگر کار می‌کنند. وی بیان می‌کند که تیم های مجازی ممکن است با توجه به اینکه اعضای آن‌ها از کدام قسمت‌ها و سازمان‌ها پاشند، دارای شکل‌های مختلفی می‌باشند.

اعضای تیم مجازی می‌توانند از:
1)  یک سازمان و یک دپارتمان.
2)  یک سازمان ولی دپارتمان های مختلف.
3)  سازمان‌های مختلف ولی فرهنگ‌های مشابه.
4)  سازمان‌های مختلف و فرهنگ‌های متفاوت پاشند.
5) سازمان‌های مختلف، فرهنگ‌های متفاوت و ملیت‌های مختلف باشند.

Loughran شکل 5 از تیم های مجازی را "تیم مجازی جهانی" می‌نامد؛ یعنی یک گروه کاری موقتی که از نظر جغرافیایی پراکنده و از نظر فرهنگی متنوع می‌باشند، به صورت الکترونیکی با هم ارتباط برقرار می‌کنند و اعضای آن ممکن است هیچ‌وقت با هم کار نکرده باشند و نیز انتظار ندارند که بار دیگر به عنوان یک گروه با هم کار کنند.

انواع تیم های مجازی
Durate & Snyder  معتقدند که وظیفه تیم، نوع تیم، شیوه مدیریت و تعاملات اعضای آن را تعیین می‌کند.
بر این اساس 7 نوع تیم مجازی وجود دارد.

1)     تیم های شبکه‌ای: یک تیم مجازی شبکه‌ای متشکل از افرادی است که برای دستیابی به یک هدف یا منظور مشترک با هم همکاری می‌کنند. اعضای این نوع تیم ها غالباً فراتر از مرزهای سازمانی، فاصله‌ای و زمانی عمل می‌کنند.

2)‌  تیم های موازی: تیم های مجازی موازی وظایف و کارهایی را انجام می‌دهند که یک سازمان معمولی ممکن است مایل به انجام آن‌ها نباشد و یا توانایی و تجهیزات انجام آن کارها را نداشته باشد. تیم های مجازی موازی به مانند تیم های شبکه‌ای فراتر از مرزهای سازمانی، فاصله‌ای و زمانی عمل می‌کنند؛ ولی از این لحاظ که این نوع تیم ها دارای عضویت مشخص می‌باشند که آن‌ها را از مجموعه سازمان قابل تشخیص می‌سازد، با تیم های شبکه‌ای که د ر آن‌ها مرز مشخصی بین تیم و سازمان وجود ندارد، متفاوت می‌باشند. درتیم های موازی به راحتی می‌توان مشخص ساخت که چه کسی عضو تیم است و چه کسی عضو نمی‌باشد. اعضای تیم موازی اغلب برای یک دروه کوتاه مدت جهت ایجاد پیشنهاد‌هایی برای توسعه سیستم ها و فرآیندها با هم کار می کنند.

3)  تیم های توسعه محصول یا تیم های پروژه: این نوع تیم مجازی پروژه‌هایی را برای کاربران یا مشتریان در یک دوره زمانی مشخص که ممکن است طولانی هم باشد، هدایت می‌کند. وظایف تیم های پروژه معمولاً غیر روتین ولی دارای نتایجی روشن و قابل اندازه‌گیری مانند یک محصول جدید یا یک سیستم اطلاعاتی و یا فرآیند سازمانی جدید می‌باشند. تفاوت تیم های پروژه با تیم های موازی در این است که یک تیم پروژه معمولاً دارای عمر طولانی تر می‌باشد و دارای حق تصمیم‌گیری می‌باشد؛ درحالی‌که تیم های موازی فقط می‌توانند پیشنهاد ارائه دهند.

منبع
تحقیق آتش سوز و همکاران