نبض زندگی؛ تسلیم نشوید.  

در خط آغاز، همه کنار هم، و در شور و رفاقت شریک هستیم. اما هر چه مسابقه ادامه می یابد، شعف اولیه جایش را به مبارزه می دهد: خستگی، یکنواختی، تردید در توانایی خویشتن. متوجه می شویم که برخی از دوستانمان حاضر نیستند به مبارزه تن بدهند: هنوز در مسابقه حضور دارند، اما تنها به خاطر آن که نمی توانند وسط یک جاده بمانند. این افراد بسیارند. در کنار اتومبیل پشتیبان حرکت می کنند، با هم صحبت می کنند و وظیفه شان را انجام می دهند.

می بینیم که مدام از آن ها دور می شویم، و بعد ناچار می شویم با تنهایی، با غافلگیری های پشت هر پیچ و مشکلات دوچرخه روبه رو شویم.

سرانجام از خود می پرسیم آیا ارزش اش را دارد؟

بله، ارزش اش را دارد. تسلیم نشوید.

 پائولو کوئلیو