مشخص گشتن این موضوع که در کشورمان سیاست پولی (نقدینگی پیش بینی شده و پیش بینی نشده ) می تواند در رفع کمبود تولید موثر باشد یا خیر، در تصمیم گیری های اقتصادی حائز اهمیت است. هدف این مقاله ارزیابی عوامل موثر بر رشد اقتصادی در ایران در قالب مدل رشد درو ن زا با استفاده از  روش های سری زمانی در طی دوره  1357- 1387 می باشد. نتایج نشان می دهد که نسبت سرمایه گذاری خصوصی به GDPواقعی با وقفه، نسبت سرمایه گذاری نتایج دولتی به GDP واقعی با وقفه ، رشد نیروی کار موثر ورشد نقدینگی پیش بینی شده پس از دو وقفه تاثیر  مثبتی بر رشد اقتصادی داشته اند. این در حالی است که رشد نقدینگی پیش بینی نشده تاثیر معنی داری بر رشد اقتصادی ایجاد نکرده است.

واژه های کلیدی: نقدینگی پیش بینی شده، نقدینگی پیش بینی نشده، رشد اقتصادی، رشد درون زا