هدف پژوهش حاضر، ارزیابی مدیریت کنترل حجم نقدینگی توسط بانک مرکزی در ایران، در فاصله ی زمانی فصلی 1378:3 تا 1387:2 است. در همین راستا برای استخراج شاخص بیثباتی از مدل گارچ  استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مدیریت و برنامه ریزی بانک مرکزی در کنترل میزان حجم نقدینگی برای اعمال سیاست پولی، از اوایل سال 1378 و 1379 رو به بهبود نهاده و به کارگیری برنامه ریزی های سازماندهی شده و مناسب بانک مرکزی در تعیین میزان حجم نقدینگی در سالهای پایانی دوره منجر به کاهش بیثباتی حجم نقدینگی و میل آن به سمت یک میزان باثبات و بهینه شده است.

واژه های کلیدی: بانک مرکزی، حجم نقدینگی، بی ثباتی، مدل گارچ.