این تحقیق به بررسی ارتباط بین نسب ت های نقدینگی سنتی (تعهدی) و نسبت های مالی حاصل از صورت جریان وجوه نقد (نسبت های مخارج سرمایه ای ) می پردازد. هر یک از دو روش تعهدی و نقدی، محتوای اطلاعاتی کاملی را ارایه می کنند و نمی توانند جا یگزین یک دیگر باشند، با این وجود ارایه آن ها در کنار یک دیگر، تصویری روش ن تر از وضعیت نقدینگی یک بنگاه اقتصادی را به معرض نمایش می گذارد . از آنجایی که بخش عمده ای از عوامل مؤثر بر ابهام در تداوم فعالیت، بر مشکلات نقدینگی واحد تجاری تأکید دارد، با درک ارتباط نسبت های یاد شده ، می توان ارزیابی بهتری از تداوم فعالیت آن کرد . در این تحقیق ارتباط و همبستگی میان نسبت های نقدی و نسبت های سنتی (تعهدی) مورد آزمون قرار می گیرند تا مشخص شود که آیا افشاء اطلاعات تعهدی، به تنهایی کفایت می کند یا می بایست اطلاعات نقدی نیز منتشر شود . نتایج تحقیق بیان گر آن است که بین نسبت های نقدینگی سنتی (تعهدی) و مخارج سرمایه ای، همبستگی معنی داری وجود ندارد و ارایه آن ها در کنار یک دیگر، تصویری روشن ت ر از برقراری فرض تداوم فعالیت یک واحد تجاری ارایه می کنند. 

واژه های کلیدی : نسبت های مالی تعهدی، نسبت های مالی مبتنی بر جریان های نقدی، نسبت های نقدینگی، نسبت های مخارج سرمایه ای، فرض تداوم فعالیت