چکیده ای از مقاله

به نظر می رسد سطح ارزش آفرینی یک شرکت به لحاظ اعتبار و ارزشی که برای شرکت فراهم م یآورد، می تواند به عنوان یک عامل مؤثر در ارتباط میان راهبری شرکتی و عملکرد، رفتار نماید. در این پژوهش این ارتباط در میان شرک تهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد آزمون قرار گرفته است. ویژگی های در نظر گرفته شده از راهبری شرکتی، در این

پژوهش، در دو گروه کلی ساختار مالکیت و ساختار هیأت مدیره طبقه بندی می شوند. علاوه بر
آن دو جنبه متفاوت از عملکرد شرکت ها که ارزیابی بر مبنای داده های حسابداری و ارزیابی بر
مبنای بازار می باشد، استفاده شده است. یافت ههای این پژوهش نشان می دهند که با توجه به معیار
ارزش آفرینی شرکت ها، ساختار مالکیت با عملکرد دارای ارتباط معنادار می باشد، اگرچه
ارتباطی میان ساختار هیأت مدیره و عملکرد مشاهده نشد.
واژ ه های کلیدی: راهبری شرکتی، عملکرد، ارزش آفرینی، ساختار مدیریت، ساختار
مالکیت