تغییرات محیطی روزافزون و رقابت شتابان، شرکت های تجاری را ملزم به واکنش سریع و بهنگام در مقابل پیچیدگی های موجود در بازار می کند. سرمایه گذاران، اعتباردهندگان، تحلیل گران، مدیران و... علاقمند به درک و ارزیابی عملکرد واحدهای تجاری هستند. وضعیت نامطلوب مالی این واحد ها، موجب آسیب گروه های مختلف خصوصا سرمایه گذاران خواهد شد. در این میان، تجزیه و تحلیل نسبت های مالی از جمله ابزارهای ارزیابی عملکرد شرکت های تجاری جهت پیش بینی حادثه قبل از وقوع محسوب می گردند.
قسمت عمده ای از مواد قانون تجارت ایران به مبحث ورشکستگی اختصاص دارد. طبق ماده 412 این قانون «ورشکستگی تاجر یا شرکت تجارتی در نتیجه توقف در تادیه وجوهی که بر عهده اوست حاصل می شود.» این توقف ایجاد شده در تادیه وجوهی که بر عهده شرکت است، نشان از درماندگی مالی و متعاقب آن شاید ورشکستگی واحد تجاری دارد. این موضوع، موجبات نگرانی صاحبان سرمایه از به هدر رفتن منابع شان را به همراه دارد و لزوم توجه به مقوله پیش بینی تداوم فعالیت و یا ورشکستگی شرکت ها را یادآور می شود.
مدل های فراوانی جهت پیش بینی درماندگی مالی و نیز ورشکستگی شرکت ها وجود دارد که در این تحقیق سعی شده با استفاده از مدل زمیجوسکی نتایج حاصل از نسبت های مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی سال های 1380 لغایت 1386 (7 سال) مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
برآیند حاصل از بررسی های این تحقیق نشان داد که بین نتایج مستخرج از پیش بینی های صورت گرفته توسط مدل و مقایسه آن با واقعیت، در سطح اطمینان 99% ارتباط معنادار وجود دارد. این سطح از اطمینان بالاخص در بررسی های مربوط به اطلاعات یک سال قبل از سال مبنای مورد نظر تحقیق، از قابل اتکا بودن مدل در امر پیش بینی حکایت دارد.