چکیده: 
ارزیابی درماندگی مالی شرکت ‌ها بسیار حایز اهمیت است؛ زیرا شکست شرکت هزینه ‌های مستقیم و غیرمستقیم بسیاری را برای ذینفعان به همراه دارد. از این رو استفاده از نسبت ‌های مالی برای ارزیابی درماندگی مالی شرکت ‌ها همیشه مورد توجه اعتبار‌دهندگان، سهام ‌داران و تحلیلگران مالی بوده است. ارزیابی و پیش ‌بینی به ‌موقع و صحیح می ‌تواند تصمیم گیرندگان را در یافتن راه ‌حل بهینه و پیشگیری از درماندگی مالی یاری کند. تاکنون از الگوهای گوناگونی برای ارزیابی درماندگی مالی استفاده شده است. الگوهای به‌ کار گرفته شده در این زمینه کاربرد بسیار زیادی در تصمیم‌ های فعالان بازار مالی دارد. همواره سعی شده است تا دقت پیش ‌بینی و ارزیابی این الگوها با استفاده از روش ‌های پیشرفته‌ تر بهبود پیدا کند.
در این پژوهش، هدف اصلی بررسی کارایی استفاده از الگوی جمعی تحلیل پوششی داده‌ ها (DEA) و رگرسیون لجستیک (LR) در ارزیابی درماندگی مالی شرکت ‌ها می ‌باشد، همچنین نتایج الگوی DEA با رگرسیون لجستیک (LR) مورد قیاس قرار گرفته است. یافته‌ های تحقیق نشان می ‌دهد که الگوی LR نسبت به الگوی جمعی روش تحلیل پوششی داده‌ ها در ارزیابی درماندگی مالی درون نمونه‌ ای به ‌طور معناداری بهتر عمل کرده است.