یکی از نقاط توجه ادبیات حسابداری و مدیریت مالی، حاکمیت شرکتی می باشد، زیرا اعتقاد بر این است که ساز و کارهای حاکمیت شرکتی به کار گیرنده توانایی هایی هستند که از تاثیری مستقیم بر روی توانایی سرمایه گذاران برای وادارکردن مدیریت به استفاده کارا از منابع موجود درسازمان هابرخوردارند. مدیریت سرمایه در گردش نیز یکی دیگر از بخش هایی است که در ساختار مدیریتی یک شرکت نقش حیاتی ایفا می کند. سیاست های ناکارآمد مدیریت سرمایه در گردش می تواند نتیجه حاکمیت شرکتی ضعیف باشد و در نهایت به کاهش ثروت صاحبان سهام منجر شود. به عبارت دیگر حاکمیت شرکتی اثربخش به عنوان عامل نظارتی در مدیریت کارآمد سرمایه در گردش شرکت محسوب می شود.در این پژوهش به تحلیل تاثیر ساز و کارهای حاکمیت شرکتی بر کارآیی مدیریت سرمایه در گردش در بین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته می شود. بدین منظور متغیرهای درصد مالکیت سهامداران نهادی، تمرکز مالکیت سهامداران نهادی، تعداد اعضاء هیئت مدیره، استقلال اعضاء هیئت مدیره، و تفکیک وظایف مدیر عامل و رئیس (نائب رئیس) هیئت مدیره به عنوان ساز و کارهای حاکمیت شرکتی و متغیرهای مدت زمان وصول مطالبات، مدت زمان نگهداری موجودی کالا، مدت زمان پرداخت بدهی ها و چرخه نقدینگی شرکت به عنوان معیارهای کارآیی مدیریت سرمایه در گردش در نظر گرفته 1385 گردآوری شد. بر اساس پیش فرضهای - شدند. داده های مورد نیاز به صورت سالانه طی دوره زمانی 90
اقتصادسنجی، روش رگرسیونی مبتنی بر داده های تابلویی – اثرات ثابت برای تمامی فرضیه های پژوهش انتخاب و بر اساس آن تجزیه و تحلیل داده ها انجام گرفت. بر اساس نتایج پژوهش، ساز و کارهای حاکمیت شرکتی تا حدودی در بهبود کارایی مدیریت سرمایه در گردش اثرگذار است.

واژه های کلیدی: تئوری نمایندگی، حاکمیت شرکتی، مدیریت سرمایه در گردش، بورس اوراق بهادار تهران.