پیچیدگی های مربوط به تضاد منافع مدیران و مالکان از یکسو و اهمیت آثار عملکرد شرکت بر سایر گروه های ذینفع از دیگر سو، دیر زمانی است که توجه همگان را به خود جلب کرده است و یافتن الگویی مناسب مشغله جدی بسیاری از افراد شده است. صاحبنظران امروزه بهترین راه حل این مشکل را در بهبود راهبری شرکت ها می دانند. هدف این تحقیق رتبه بندی شرکتها از نظر راهبری شرکتی و بررسی اثر آن بر بازده سهامداران می باشد. در این پژوهش رتبۀ شرکتهای عضو نمونه با استفاده از پرسشنامهای جامع حاوی 25 معیار از معیارهای راهبری شرکتی، اندازهگیری شده است. این معیارها برگرفته از مفاد آیین نامۀ نظام راهبری شرکتهای پذیرفته شده در بورساوراق بهادار تهران و در سه طبقه شفافیت اطلاعاتی، ساختار هیئت مدیره و ساختار مالکیت میباشد. بدین منظور اطلاعات سال 1388 مربوط به 90 شرکت مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از روش رگرسیون، فرضیۀ پژوهش آزمون گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است با وجود آنکه شرکتهای عضو نمونه بطور متوسط 61 % از معیارهای موجود در آیین نامه راهبری شرکتی ایران را رعایت کردهاند ولی هیچگونه رابطه معناداری بین شاخصراهبری شرکتی و بازده سهامداران وجود ندارد.

واژه های کلیدی: راهبری شرکتی، شاخص راهبری شرکتی، بازده سهامداران، بازده فاما و فرنچ،
بورساوراق بهادار تهران.