چکیده ای از مقاله

نظریه مرسوم در خصوص اجتناب مالیاتی این است که انتقال منابع از مالکان به دولت را کاهش می‌دهد و بدین طریق منجر به افزایش ثروت مالکان می‌گردد. نظریه ی هزینه‌های نمایندگی اجتناب مالیاتی بیان می‌دارد که مدیران فرصت طلب از شرایط ابهام ذاتی اجتناب مالیاتی سو استفاده کرده و اقدام به حیف و میل منابع مالکان می‌نمایند. جهت روشن شدن خلاف دیدگاه مذکور از شاخص کیفیت افشا شرکتی محاسبه شده توسط سازمان بورس اوراق بهادارتهران و تفاوت سود مشمول مالیات ابرازی و قطعی سالانه با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه، رابطه ی کیفیت افشا شرکتی و اجتناب مالیاتی و میزان توجه افراد برون سازمانی به اجتناب مالیاتی؛ مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور نمونه‌ای متشکل از 600 سال شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره هشت ساله 1382 تا 1389 بررسی شده است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که شرکت‌های با شفافیت بالا، پتانسیل تضاد نمایندگی کمتر و اجتناب مالیاتی بیشتر نسبت به شرکت‌های با شفافیت پایین دارند و همچنین افراد برون سازمانی اهمیت خاصی به اجتناب مالیاتی شرکت‌ها قایل نیستند. بنابراین در شرکت‌هایی که برنامه‌های اجتناب مالیاتی اجرا می‌شود، وجود شفافیت قابل قبول از اهمیت ویژه‌ای برخوردار خواهد بود.