چکیده ای از مقاله

درماندگی مالی اخیر برخی از شرکت های بزرگ از جمله انرون و ورلدکام که به دنبال تقلب های گسترده صورت گرفته در این شرکت ها، به وقوع پیوست، منجر به ایجاد این باور عمومی گردید که مدیریت سود توسط مدیران به صورت فرصت طلبانه بوده و به منظور دستیابی به منافع شخصی مدیران (به جای منافع شرکت) انجام می شود. در این راستا، برخی از پژوهش گران سعی کردند تا از طریق تئوری نمایندگی به تفکیک مدیریت سود فرصت طلبانه (در جهت منافع شخصی) از مدیریت سود سودمند (در جهت منافع شرکت) بپردازند. یافته های ناشی از مطالعات این پژوهش گران حاکی از آن بود که، در صورتی که مدیریت سود با اهداف فرصت طلبانه توسط مدیران انجام شود، در آن صورت شرکت هایی که هزینه های نمایندگی بیشتری دارند، مدیریت سود بالایی را نشان خواهند داد و بالعکس. در پی پژوهش های انجام شده در این زمینه و با الهام از نتایج مطالعات پژوهش گران در این زمینه، ما نیز سعی نمودیم در پژوهش حاضر به بررسی این موضوع بپردازیم که آیا مدیریت سود در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در جهت منافع شخصی مدیران صورت می گیرد یا در جهت منافع شرکت. در جهت آزمون فرضیه های پژوهش، بعد از انتخاب نمونه 81 عضوی از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره زمانی 7 ساله مابین سالهای 1380 لغایت 1386، و جمع آوری داده های مربوط به این شرکت ها، به اندازه گیری متغیرهای پژوهش و آزمون فرضیه های پژوهش پرداختیم. نتایج به دست آمده از آزمون فرضیه های پژوهش، حاکی از آن است که مدیران شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، از مدیریت سود به عنوان ابزاری در جهت افزایش منافع شخصی خود (و نه افزایش ارزش شرکت) استفاده می کنند، و به عبارتی بهتر، مدیریت سود در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، فرصت طلبانه می باشد و نه سودمند.