چکیده ای از مقاله

اولین و مهمترین عاملی که در اتخاذ تصمیمات سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار، فراروی سرمایه گذاران قرار می گیرد؛ عامل قیمت است که به تبع آن، مقوله ارزشیابی و برآورد ارزش واقعی سهام مطرح می شود. طی سال های مختلف، پژوهشگران مدل ها و روش های متعددی برای تعیین ارزش واقعی سهام مطرح کرده اند. در این پژوهش، به بررسی مقایسه ای بین دو رویکرد ارزش گذاری شرکت ها پرداخته و اعتبار دو مدل ارزش گذاری، تنزیل سود نقدی و اوهلسن را با استفاده از 45 شرکت فعال در بورس اوراق بهادار طی سال های 1381 تا 1387 آزمایش می کند.
هدف پژوهش انجام یافته، پاسخ به این سوال است که آیا ارزش معاملاتی شرکت ها که در بورس اوراق بهادار تعیین شده، با ارزش محاسباتی مدل های ارزش گذاری رابطه دارد یا خیر؟ و رویکرد سنتی ارزش گذاری مبتنی بر تنزیل سود نقدی، ارزش شرکت را بهتر تخمین می زند یا رویکرد نوین که بر مدل سود باقیمانده شرکت استوار است؟ برای پاسخ به سوالات اساسی و تحقق اهداف پژوهش، 4 فرضیه اصلی و 2 فرضیه فرعی شکل گرفت.
جمع آوری اطلاعات موردنیاز به دو طریق کتابخانه ای و میدانی انجام گرفت و با استفاده از روش های کتابخانه ای، اطلاعات موردنیاز برای ادبیات موضوع و پیشینه پژوهش، گردآوری شد و با استفاده از روش میدانی، اطلاعات مالی شرکت های نمونه پژوهش جمع آوری شد.
روش سنجی پژوهش، تجربی و از نوع آزمون مدل است و نظریه پردازی، به روش استقرایی انجام شده است. نتایج مطالعه میدانی انجام یافته، نشان داد که بین ارزش معاملاتی شرکت با ارزش واقعی محاسبه شده برمبنای مدل تنزیل سود نقدی و مدل اوهلسن، رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه حاصل از این پژوهش، نشان داد که مدل ارزش گذاری اوهلسن با تکیه بر تنزیل سود باقیمانده شرکت، ارزش شرکت را در مقایسه با مدل تنزیل سود نقدی بهتر برآورد می کند.