چکیده ای از مقاله

پژوهش پیش رو،به مطالعه رابطه چهار متغیر مهم کلان اقتصادی شامل:تولید ناخالص داخلی(بدون نفت)،درآمدهای نفتی،سرمایه‌گذاری در بخش ساختمان و تورم‌ در سطح تغییرات با سه متغیر عمده حسابداری،درآمد فروش،بهای تمام‌شده کالای‌ فروش‌رفته و سود عملیاتی پرداخته و سپس رشد آن‌ها را با سه متغیر مهم دیگر حسابداری شامل:نسبت حاشیه سود عملیاتی،بازده دارائی و بازده حقوق صاحبان‌ سهام،در شرکت‌های صنایع پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال‌های‌ 1376 تا پایان 1385 می‌پردازد. به دلیل بالابودن میزان هم خطی (collinearty) بین سه متغیر اقتصادی،تولید ناخالص داخلی(بدون نفت)،درآمد نفت و سرمایه‌گذاری در بخش ساختمان،برای آزمون‌ فرضیه‌ها از روش تحلیل عاملی استفاده شده است. نتایج به دست‌آمده از آزمون فرضیه اول،بیانگر آن است که سه متغیر توضیحی‌ شامل:تولید ناخالص داخلی(بدون نفت)،درآمدهای نفتی و سرمایه‌گذاری در بخش‌ ساختمان دارای رابطه مثبت،قوی و معنی‌داری با سه متغیر حسابداری درآمد فروش، بهای تمام‌شده کالای فروش‌رفته و سود عملیاتی صنایع پذیرفته‌شده در بورس اوراق‌ بهادار تهران دارد. همچنین متغیر مستقل نرخ تورم رابطه منفی،قوی و معنی‌داری با سه متغیر حسابداری مذکور دارد.براساس ضریب همبستگی و ضرایب متغیرها،سه متغیر توضیحی،بیشترین تأثیر را بر بهای تمام‌شده کالای فروش‌رفته صنایع پذیرفته‌شده‌ در بورس اوراق بهادار تهران دارد.این نتایج با رگرسیون‌های تک‌متغیره نیز کاملا سازگار است. نتایج به دست‌آمده از آزمون فرضیه دوم،نشانگر آن است که سه متغیر توضیحی‌ رشد با نسبت حاشیه سود عملیاتی،بازده دارایی‌ها و بازده حقوق صاحبان سهام‌ رابطه‌ای مشاهده نگردید.متغیر توضیحی تورم فقط با بازده حقوق صاحبان سهام و نسبت حاشیه سود عملیاتی رابطه مثبت و ضعیفی دارد ولی بازده دارایی‌ها رابطه‌ای‌ ندارد.میزان ضرایب عامل‌ها و همبستگی بین رشد متغیرهای اقتصادی و بازده‌های‌ حسابداری ضعیف بوده که علت اصلی آن ممکن است استفاده از اصل بهای تمام‌شده‌ تاریخی در حسابداری می‌باشد.

کلید واژه: بازده حقوق صاحبان سهام ،نسبت حاشیه سود عملیاتی ،سود عملیاتی ،تولید ناخالص داخلی ،نرخ تورم ،درآمدهایی نفتی ،سرمایه‌گذاری در بخش‌ ساختمان