وقتی یک انسان دچار مشکل می شود، باید ابتدا خود را به نقطه صفر برساند.
نقطه صفر وقتی است که انسان در مقابل خالق هستی زانو زند و از او مدد می جوید...
بعد از این نقطه صفر است که فرد می تواند به پا خیزد و با اعتماد به همراهی کائنات دست به عمل زند.

فاصله بین مشکل ونجات از آن، فاصله بین زانوی او و زمینی است که برآن ایستاده است.