ارزهای دیجیتال چیست/رویکرد ایران در برابر این ارزها

ارزهای دیجیتالی یا رمزنگاری شده یک پول 100 درصد مجازی است. تقریباً بر خلاف تمامی پول‌ های دیگر در جهان، هیچ حکومتی روی این پول نظارت و کنترل ندارد، در عوض، کاملاً مجازی است. ارزهای دیجیتالی‌ که مالک آن هستید، در کامپیوتر شما ذخیره می ‌شوند. می ‌توانید این ارزهای دیجیتالی را بفروشید و یورو، دلار یا ریال دریافت کنید.

گردش چند دقیقه ای:
مسیر خدمات مالی و حسابداری را مجازی طی کنید

به گزارش لحظه نگر مالی تیم متفکران به نقل از خبرگزاری بازار سرمایه(سنا)، اولین ارز دیجیتال بیت کوین است که در سال ۲۰۰۹ ایجاد شد و اکنون پادشاه دنیای ارزهای دیجیتال است. در چند سال گذشته ارزهای دیجیتال زیادی معرفی و عرضه شده اند. در حال حاضر حدود ۹۰۰ ارز دیجیتال در بازارهای جهانی تجارت می شود.

پول های مجازی به دو دسته متمرکز و غیرمتمرکز تبدیل می شوند. پول های مجازی غیرمتمرکز اصطلاح ارزهای رمزپایه یا ارزهای دیجیتال نامیده می شود. پول های مجازی متمرکز زیر نظر یک شرکت یا موسسه واسطه ای خاص فعالیت می کنند. مثلا پی پال یک پول مجازی متمرکز است.

ارزهای دیجیتال از فناوری غیرمتمرکز استفاده می کنند و به کاربران امکان پرداخت امن و ذخیره پول را بدون نیاز به ثبت نام یا استفاده از بانک ها و سازمان های واسطه می دهند. اکثر ارزهای دیجیتال روی پایگاه داده توزیع شده ای به نام بلاک چین اجرا می شوند. بیشتر واحد های اصلی ارز دیجیتال (به جز توکن ها) توسط یک فرآیند به نام استخراج یا ماین تولید می شوند.

ارزهای دیجیتال به منظور امنیت و ناشناس بودن ساخته شده اند. تقلب درتراکنش های ارزهای دیجیتال جایگاهی ندارد. کسی مالک آن ها نیست و کسی نمی تواند آن ها را متوقف یا هک کند. آن ها غیرمتمرکز هستند و واسطه ها را حذف می کنند.

بنگرید:

استفاده از ارزهای دیجیتال نیاز به ثبت نام یا مدارک ندارد. فرایند استخراج برای همه مقدور است و همه می توانند با سخت افزار های مناسب از آن کسب درآمد کنند.

این در حالی است که، علی دیواندری، رئیس پژوهشکده پولی و بانکی درباره جایگاه ارز رمزها در ایران توضیح داد: ارزهای دیجیتال در کشور ما در مرحله مطالعه و بررسی است که اگر به این ارزها به عنوان یک وجه حامل دیده شود، بحث پول مطرح می شود.

اما اگر به عنوان یک اوراق بهادار نگاه شود، نیازمند قانون گذاری از سوی سازمان بورس و اوراق بهادار است. همچنین اگر به عنوان یک کالا در نظر گرفته شود، نیازمند مقررات گذاری از سوی بورس کالا است. در همین حال اگر به عنوان یک سیستم پرداخت به آن نگاه شود، نیازمند قانون گذاری و رگولاتوری از سوی بانک مرکزی است؛ پس باید جایگاه این ارزها مشخص شود.