اهمیت جریان های نقدی عملیاتی  

 مقدار جریان‌های نقدی حاصل از فعالیت‌های عملیاتی یک شاخص مهم در ارزیابی این مسئله است که آیا مؤسسه موردنظر توانسته است وجه نقد کافی برای بازپرداخت بدهی‌ها، حفظ ظرفیت تولیدی، پرداخت سود و یا سرمایه‌گذاری‌های جدید را فراهم نماید.

اگر واحدهای تجاری بخواهند مدت زیادی به حیات خود ادامه دهند باید عمده جریان‌های نقدی آن‌ها از فعالیت‌های عملیاتی به‌دست‌آمده باشد. چنانچه نتیجه عملیات عادی یک واحد تجاری جریان نقدی منفی باشد نخواهد توانست این کسری را از سایر فعالیت‌ها و منابع (سرمایه‌گذاری و تأمین مالی) تأمین کند. در حقیقت توانایی یک واحد در افزایش وجه نقد از طریق فعالیت‌های مالی، یعنی وام و استقراض وابستگی زیادی به وجه نقد به‌دست‌آمده از عملیات دارد. درصورتی‌که شرکت وجه نقد کافی برای پرداخت سریع بدهی‌ها در سررسید و سود سهام را نداشته باشد، بستانکاران و سهامداران به سرمایه‌گذاری در این واحد تجاری تمایل نخواهند داشت.

جریان‌های نقدی عملیاتی (CFO) یکی از اجزای اصلی سود است و معمولاً در پایان هر دوره مالی در دسترس است.بنابراین می‌توان از سهامداران منطقی انتظار داشت که در ارزیابی عملکرد واحدهای تجاری، آن‌ها مدنظر قرار دهند. چراکه اطلاعات جزئی بسیار بهتر از اطلاعات کلی است. اگرچه مدیریت سود از مدیریت CFO آسان‌تر است، ولی دارای اطلاعات محدودتری در رابطه با منابع در دسترس برای فعالیت‌های مؤسسات است. تحلیلگران مالی معمولاً این ویژگی را به‌عنوان دلیل اصلی برای ترجیح دادن CFO نسبت به سود ذکر می‌کنند. در مجله کمیکال ویک ضمن اشاره به این موضوع عنوان می‌کند که: اکثر تحلیلگران مالی به CFO به عنوان یک معیار بهتر از عملکرد مالی مؤسسه نسبت به سود توجه بیشتری دارند، زیرا CFO کمتر تحت تأثیر تحریف نسبت به روش‌های مختلف حسابداری قرار می‌گیرد. درنتیجه عموماً برای هر واحد تجاری هرچه میزان خالص جریان‌های نقدی آتی ناشی از عملیات بیشتر باشد توان آن واحد تجاری برای مقابله با تغییرات نامساعد بیشتر خواهد بود.