سطوح افشاء  

 تا حدودی به میزان اطلاعات و تخصص استفاده‌کنندگان بستگی دارد، بدین منظور از نظر هیأت تدوین استاندارهای حسابداری مالی ایران، اطلاعاتی قابل فهم است که استفاده‌کنندگان عادی بتوانند موضوع را درک و آثار آن را ارزیابی کنند. استفاده‌کنندگان عادی از اطلاعات مالی کسانی هستند که دانش متعارفی از مسایل کسب و کار، اقتصاد و حسابداری دارند و می‌خواهند با مطالعه دقیق اطلاعات، بر اساس آن قضاوت یا تصمیم‌گیری کنند(هندریکسن و ون بردا، 1386).
سطح اطلاعات افشا شده، در عین حال به مفاهیم مورد قبول حرفه حسابداری نیز بستگی دارد. مفاهیم توصیه شده در این مورد عباتند از افشای مناسب ، افشای منصفانه  و افشای کامل .
افشای مناسب: این مفهوم مورد استفاده بیشتری قرار می‌گیرد و به معنای ارائه حداقل اطلاعات مورد نیاز استفاده‌کنندگان به نحوی است که آنان را گمراه نکند.
افشای منصفانه: به معنای دنبال کردن هدفی اخلاقی است که تمامی گروه‌های استفاده‌کننده را به یک اندازه مورد توجه قرار دهد.
افشای کامل: ارائه تمامی اطلاعات مربوط را در برمی‌گیرد.
اگر مفاهیم سه گانه بالا به شکل مناسب مدنظر قرار گیرد، تفاوت واقعی میان آن‌ها وجود نخواهد داشت(شباهنگ، 1390).
صورت‌های مالی ارائه شده به استفاده‌کنندگان باید دارای اطلاعات مهم و اثرگذار باشند و بتوانند به آن‌ها در اتخاذ بهترین تصمیم کمک نمایند و این‌ها در محدوده‌ای ارائه می‌شود که منافع حاصل به بیش از هزینه‌های مربوطه برسد. بطور کلی اطلاعات بی‌اهمیت حذف می‌شوند تا اطلاعات ارائه شده معنی‌دار و قابل درک شوند(هندریکسن و ون بردا، 1386).

منبع: کتاب تئوری حسابداری هندریکسون و ون بردا.