نقد و بررسی فیلم: Inside Job (شغل درونی)  

اما این خانه ها فروش نرفت و از طرفی بدهی مردم به بانکها در سال 2007 حدود 1 تریلیون دلار شد و... همه این اتفاقات سبب شد که بانک های اعطا کننده وام به مردم نظیر " لمان برادرز " و " مریل لینچ " و " واشینگتن موچوال " اعلام ورشکستگی کنند تا شاهد این باشیم که دنیا در یک بحران اقتصادی تازه گرفتار شده است. شاید بتوان دهه ای را که تجربه کرده ایم ( 2000-2010 ) خشن ترین و بدترین دهه قرن دانست.

شروع جنگهای مختلف در افغانستان و عراق، زلزله هایی با قدرت تخریبی فوق العاده بالا، سونامی و... اما شاید مهمترین اتفاق این دهه را بتوان بحران مالی جهان دانست، بحرانی که شاید مخرب تر از هر جنگ دیگری بود زیرا هیچ کس از ضرر آن در امان نبود. می توان بحران اقتصادی سال 2008 را مهمترین اتفاق 50 سال اخیر  هم به حساب آورد.

بحرانی که به موجب آن دولتهای جهان در مجموع مبلغی معادل 20 تریلیون دلار ضرر مالی را تجربه کردند و مردم زیادی شغلشان را از دست دادند و بسیاری حتی بی خانمان شدند. این بحران اقتصادی حتی گریبان گیر سینما نیز شد و شاهد این بودیم که مراسم سالانه اسکار بسیار ساده و با سایه سنگین این بحران برگزار شد. بسیاری بر این باور هستند که این بحران اقتصادی حتی سنگین تر از بحرانی است که در دهه 1930 گریبان گیر آمریکا شد، این بار نیز این بحران به مانند همیشه ابتدا در آمریکا سپس در سطح جهان بوجود آمد.

" چارلی فرگوسن " مستند سازی است که قبلا با ساخت مستند زیبای " پایانی وجود ندارد" توانسته بود نظر مساعد تماشاگران و منتقدان را به همراه داشته باشد. او این بار برای ساخت مستند به سراغ سوژه ای رفته است که حداقل روی کاغذ می توان گفت بسیار پیچیده تر از آن است که بخواهد در 2 ساعت آن را موشکافی کرد و " فرگوسن " نیز به این مسائل آگاه بوده است.

بنابراین ترجیح داده است، بجای سعی در تحلیل موضوع، به جاهای مختلف دنیا سفر کند و تاثیرات مخرب این بحران را به تصویر بکشد و به نوعی می توان گفت، اجازه داده است تصویر بجای انسان صحبت کند. فرگوسن " با زیرکی کامل سعی در برانگیخته کردن احساسات تماشاگران دارد و قصد این را دارد که با زبان ساده به مردم بگوید بحران اقتصادی چه بلایی بر سر آنها آورده است! او به مانند مستند سازانی مانند " مایکل مور " که همیشه اغراق در کارش بیش از حد معمول است ( به عنوان مثال " مور " در فیلم "سیکو " نظام پزشکی و دارویی آمریکا را به کل زیر سوال می برد و حتی آن را با کشوری مانند کوبا مقایسه می کرند! به نظرم هر انسانی که کمی درباره جهان اطلاعات داشته باشد می داند که هر چقدر هم که نظام پزشکی آمریکا مشکل داشته باشد دیگر از کوبا که بهتر است! ) بجای دید یک طرفه ترجیح داده به سراغ منبع این مشکل برود و این موضوع را کشف کند که واقعا چه کسی عامل این مشکل بوده است؟

موفقیتی که "فرگوسن " در این فیلم بدست آورده این است که تماشاگر در پایان فیلم احساس می کند اطلاعات جدیدی بدست آورده است و مانند مستندهای دیگر با یک پایان مجهول تمام نمی شود. اما نمی توان " فرگوسن" و فیلمش را کاملا معصوم دانست! خود شخص " فرگوسن " که یک شخص کاملا شناخته شده در دنیای IT است در سال 1996 شرکت خودش به نام Vermeer Technologies را به شرکت مایکروسافت به مبلغ 133 میلیون دلار فروخت. او همچنین مدتی به عنوان مشاور در کاخ سفید فعالیت کرده است و البته در وزارت دفاع هم بوده است! بنابراین خود او را هم می توان عضوی از عوامل این بحران اقتصادی دانست.

با این حال مستندی که " فرگوسن " ساخته است، می تواند گوشه ای از تبعات این بحران عظیم را به تماشاگر نشان دهد، او البته با استفاده از نفوذی که داشته است به خوبی توانسته با مولتی میلیاردر های بانک مرکزی آمریکا، افراد با نفوذ وال استریت، نخست وزیر سنگاپور! و... مصاحبه کند که این برای یک مستند ساز فقط می تواند در رویاهایش اتفاق بیفتد. اگر مایل هستید ببینید چه اتفاقی در بحران اقتصادی افتاده است ،فیلم " Inside Job " را از دست ندهید.

دست اندرکاران فیلم:

نویسنده و کارگردان : Charles Ferguson

راوی : Matt Damon

ژانر : مستند

زمان : 120دقیقه