نمونه‌گیرى مکانى  

در فضاى جغرافیایى پدیده‌ها و صفات گوناگونى وجود دارد که گاهى بُعد طبیعى دارند، مانند جنس زمین، گونه‌هاى گیاهان، خرده‌اقلیم‌ها، کمیت و کیفیت آب و نظایر آن و گاه بُعد انسانى دارند، مانند وضعیت جمعیت، مؤسسات اجتماعى و خدماتی، ترافیک و حمل‌ونقل، فعالیت‌هاى اقتصادى و نظایر آن و گاهى نیز ترکیبى از دو بعد طبیعى و انسانى هستند، مانند عناصر فضایى روستا، شهر، جاده، راه‌آهن، فرودگاه، کارخانه، سد و مزرعه.

هرکدام از پدیده‌ها و عناصر یاد شده مکان و فضاى جغرافیایى خاصى را به خود اختصاص داده‌اند و مطالعهٔ تمام آنها مقدور نیست.

از این‌رو، محقق ناچار است از روش نمونه‌گیرى استفاده کند و از طریق انتخاب تعدادى از مکان‌ها یا نواحى جغرافیایى آنها را مورد مطالعه قرار دهد؛ مثلاً محققى که مى‌خواهد مقر روستاها یا تأسیسات شهرى یا کارخانه‌ها یا مراکز آموزشى و علمى را مطالعه کند، مى‌تواند مقر کلیه آنها را در مقیاس جغرافیایى مورد مطالعه (جهان، قاره، منطقه، کشور، استان و ...) بعنوان جامعهٔ آمارى تلقى کند و از بین آنها افراد نمونه مورد نیاز را به یکى از روش‌هاى احتمالى ساده یا طبقه‌بندى شده انتخاب نماید.