مدیریت مالی؛ معیارهای ارزیابی محافظه کاری  

از نظر بیور(1998) رفتار محافظه کارانه به گونه ای است که منجر به انتخاب درآمد های کمتر (نسبت به درآمد های بیشتر) و هزینه های بیشتر (نسبت به هزینه های کمتر) می شود و زیان های تحمل نشده را شناسایی می کند، در حالیکه سود های تحقق نیافته را شناسایی نمی کند.

محققان از سه نوع معیار ، به منظور ارزیابی محافظه کاری استفاده می­کنند:              

    معیارهای خالص دارایی ها.

    معیارهای سود و اقلام تعهدی.

    معیارهای رابطه سود و بازده­ سهام.

تمام این معیارها با تکیه بر اثر عدم تقارن محافظه کاری در شناسایی سودها و زیان­ ها می­باشند .

اگر چه ارز‌ش‌های بازار دارایی­ها و بدهی­ها که خالص دارایی­ها را تشکیل می دهند در هر دوره تغییر می­کنند ، اما همه این تغییرات در حساب‌ها و گزارش­های مالی منعکس نمی­شود. براساس محافظه کاری، افزایش در ارزش دارایی هایی (سودهایی ) که به اندازه کافی تاییدپذیر نباشند، ثبت نمی شود ، در حالی که کاهش در ارزش دارایی ها ( سودها )، با همان درجه از تایید پذیری ثبت می­گردد. در نتیجه خالص دارایی­ ها کمتر از ارزش بازارشان ارائه می­شوند. محققان برای برآورد این ارائه کمتر از واقع، از مدل های ارزیابی سهام واحدهای تجاری و یا نسبت ارزش دفتری خالص دارایی­ها به ارزش سهامشان (نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار) استفاده می­کنند.

برای دریافت فایل بصورت pdf روی گزینه دانلود کلیک کنید.

منبع

غلامرضا کردستانی، مجید حدادی؛ بررسی رابطه بین محافظه کاری در حسابداری و هزینه سرمایه؛ پژوهشنامه حسابداری مالی وحسابرسی