چالش های اساتید دانشگاه های مجازی  

بر اساس فید بکی که دانشجو ارائه می کند، استاد از عملکرد و بازدهی آموزش با خبر می شود و برای رفع کاستی ها اقدام می کند. در این راستا چالش هایی هم وجود دارد. 

چالش های تدریس در یک محیط الکترونیکی، با مشکلات زیادی در تغییر روش تدریس بر خط مواجه بوده اند. مهم تر آن که، کوشش های یک آموزگار، به طور آشکار از چالش هایی که در برابر دانشجویان قرار دارد تاثیر پذیر است. هر چند که هدف از آموزش عالی همواره ایجاد ارتباط بین یادگیر با مواد آموزشی و مهارت قابل یادگیری بوده است، ولی دانشجویان در کاربرد این فرمول آموزشی پیشی گرفته اند.

آنچه متفاوت است، مسوولیت فزاینده هیأت علمی در تعیین وظایف و توجه به نیاز های دانشجویان است، به نحوی که به افزایش توانائی یادگیری مستقل دانشجو منجر شود. باری نمونه،(2000)di biase به این نتیجه رسیده است که تدریس برخط با کلاس معمولی در اکثر موارد به یک اندازه وقت می گیرد.

در یک محیط آموزش الکترونیکی نقش استاد به طرق مختلف تغییر پیدا می کند. استاد دیگر به این نیاز ندارد که صرفا آن چه را که می داند تدریس کند،بلکه به راهنمای انتخاب مواد آموزشی،هدایت تدوین استراتژی یادگیری از میان آن چه در "وب" موجود است؛ تحریک دانشجویان به این که از کجا میتوان چیزی را یافت، مشاوره و ایجاد انگیزه برای دانشجویان برای ساختن دانش خود؛ و واکنش سریع تر و بیشتر در ارتباط دو جانبه با دانشجویان تبدیل می شود نیست.

این فقط به مفهوم گرفتن مواد موجود یا حتی محتوای خود آموز و تبدیل آن ها به کد HTML  فناوری نوین مستلزم یک پداگوژی جدید است و،در نتیجه، ضرورت دارد استاد بیاموزد که اکنون باید با شیوه ی متفاوتی تدریس نماید و دانشجویان را نیز یاری کند که با شیوه ی متفاوتی یاد بگیرند. لذا، هیأت علمی به کارآموزی لازم در فناوری و دسترسی به فناوری و پشتیبانی فنی نیاز دارد.همچنین، دیگر ضرورت ندارد استاد بر خط مکان های مشخصی برای امر تدریس سفر کند، زیرا آموزش برخط می تواند از هر مکانی که تجهیزات و شبکه ارتباطی داشته باشد ارائه شود.