به استقبال یادگیری الکترونیک برویم  

ولی عملا شاهد هستیم که در بسیاری از کشورها معلمان و استادان، مطالب درسی را به صورت ثابت و یکنواخت ارائه می کنند و نهایتاٌ سئوالات و اشکالات دانش آموزان و دانشجویان را پاسخ می دهند. به عبارتی دیگر ، کم تر شاهد بازخور (feedback) در امر آموزش هستیم.

از طرفی دیگر، روش آموزش سنتی، دانشجوها و دانش آموزان با قابلیت های فراگیری متفاوت را مجبور به یادگیری اندازه ای معین از یک موضوع مشخص در مقطع زمانی ثابتی می کند. نتیجه آن، یادگیری متفاوت در زمان یکسان می گردد. در حالی که هدف آموزش الکترونیکی، عکس این قضیه است.

با توجه به مطالب حاضر به موارد زیر به منظور بهبود کیفیت یادگیری الکترونیکی دانشگاه ها توصیه شده است:

1. فراگیر محور: فراگیر می بایست در کانون توجه محیط یادگیری باشد و برنامه درسی باید با نیازها و شرایط او سازگار باشد.

2. فیدبک: یادگیری مۆثر، ارتباط دوسویه میان دانشجویان، میان دانشجوها و اساتید و ارتباط دانشجویان و محتواهای یادگیری است که اینها همه عواملی هستند که در ارزیابی کیفیت کمک کننده می باشند.

3. تسریع در دستیابی به مطالب: محیط یادگیری طوری باید طراحی شود که ورای زمان و مکان باشد تا فراگیر بتواند به سرعت به اطلاعات مورد نیاز خود دست یابد.

4. یادگیری پویا: یعنی یادگیری به نحوی صورت گیرد که فراگیر به طور فعال درگیر مطالب شود.

5. امکان سنجی: به قابلیت های یادگیری فراگیران توجه شود و طراحی به گونه ای انجام شود که در آن تمام سبک های یادگیری فراگیران مورد توجه قرار گیرد.

نمایندگی کنترل کیفیت آموزش عالی، یکی از موسسات فعال در این زمینه می باشد که رهنمودهایی را برای کنترل کیفیت ارایه داده است که شامل: سازگاری برنامه آموزشی است به طوری که با ساختار موسسه سازگار باشد. یعنی به طریقی این کار انجام شود که متناسب با حمایت های مالی و قانونی موسسه باشد.

دوره های آموزشی طوری برنامه ریزی شوند که اهداف دوره تأمین شود.

امکانات فناوری و نیروی انسانی قابل اعتماد و برداشت مناسب از راندمان کار بهبود و رشد کیفیت را تضمین می کند.

پشتیبانی های لازم از دانشجو به نحوی که برای وی هدف آموزش از راه دور مشخص شود و حمایت های مالی و آموزشی لازم از وی به عمل آید.

استفاده از شیوه های متنوع آزمون گیری برای فراگیران

نتیجه گیری:

در عصری زندگی می کنیم که نیاز به افزایش دانش به طور چشمگیری احساس می شود و این نیاز با توجه به حجم زیاد تقاضا برای آن مرتفع نمی شود و روش های سنتی نیز به تنهایی نمی تواند پاسخگوی این نیاز باشد. یادگیری الکترونیکی این بین این توانایی را به فراگیران می دهد تا بتوانند مشارکتی فعال در حیطه آموزش داشته باشند و در رشد هرچه سریع تر آن مۆثر باشند.

یادگیری الکترونیکی مقوله نسبتا جدیدی است که می تواند روش های راهبردی بسیاری در مقوله آموزش ارایه دهد که این ممکن نخواهد شد مگر با استانداردسازی و بالابردن کیفیت و تشخیص نیازهای فراگیران و حل هر چه سریع تر آن ها.

منابع

آفتاب

تبیان