نقش و واقعیت های آموزش مجازی  

واقعیت مجازی مکان و چیز هایی را به دانش آموزان ارائه می دهد که دانش آموزان در دنیای واقعی به آن ها دسترسی ندارند.

واقعیت مجازی برای نشان دادن اشیا و چیزهایی به کار می روند که بررسی موثر و دقیق آن ها مستلزم تغیر مقیاس اندازه و یا زمان است.

واقعیت مجازی، مکان ها، فضا ها و اشیا را بدون تغییر در کیفیت آن ها ایجاد می کند.

واقعیت مجازی با مردمی که در مکان های دور قرار دارند از طریق باشگاه های جهانی ارتباط و تعامل برقرار می کنند، دانش آموزان کشورهای گونگون می توانند با همکاری هم در پروژه مورد علاقه خود فعالیت کنند.

واقعیت مجازی تعامل با افراد واقعی در فضا های خالی ایجاد شده را امکان پذیر می کند.

واقعیت مجازی تعامل با افراد واقعی را به روش های غیر واقع گرایانه میسر می کند.

واقعیت مجازی ایجاد و دست کاری داده ها و مفاهیم مجرد به منظور حل آن ها با عملیات ریاضی را فراهم می کند.

واقعیت مجازی تعامل با مجودات مجازی نظیر نمایندگان اشخاص و چهره های تاریخی که نشان دهنده فلسفه های متفاوت و دیدگاه های مختلف هستند و در یک بحث و گفتگوی شبیه سازی شده شرکت دارند را در دسترس قرار می دهد.

در هر حال تحقق و توسعه آموزش مجازی در کشور نیازمند ایجاد زیرساخت‌های مختلف است که زیرساخت‌های مخابراتی از مهمترین آن به شمار می‌رود، فرایند انتقال اطلاعات و انجام عملیات لازم در سیستم فراگیری الکترونیکی از طریق بستر مخابراتی صورت می‌گیرد، وجود زیرساخت مخابراتی مناسب از جمله الزامات تحقق دانشگاه مجازی است. زیرساخت‌های قانونی هم البته از دیگر ملزومات است و می‌توان گفت مهمترین سرمایه آموزش مجازی، محتوای آموزشی آن است. بنابراین، تصویب قوانینی برای حمایت از حقوق پدیدآورندگان و صاحبان محتوای آموزشی و نظارت بر اجرای صحیح این قوانین شرط لازم برای گسترش این قبیل فعالیت‌ها است. 

منابع

تبیان

ویستا