مقایسه آموزش الکترونیکی با آموزش سنتی  

فراگیران قادر به تنظیم آهنگ یادگیری خواهند بود. اکثر برنامه های آموزش الکترونیکی را می توان در زمان نیاز به آنها، استفاده کرد. سرعت فراگیری آموزش الکترونیکی نسبت به آموزش های سنتی به مراتب بیشتر بوده و حداقل ۵۰ درصد بهبود و سرعت را بدنبال خواهد داشت. فراگیران دوره های آموزش الکترونیکی می توانند موضوعات و مطالبی را که نسبت به آنها آشنایی دارند، مطالعه نکرده و صرفاً بر روی موضوعاتی متمرکز گردند که نسبت به آنها آشنایی وجود ندارد.

آموزش های الکترونیکی از پیام های یکنواخت بمنظور ارتباط با مخاطب استفاده می نمایند. (حذف سلایق و تجارب فردی در مقایسه با آموزش های سنتی) آموزش های الکترونیکی مستقل از پارامترهای زمان و مکان بوده و در هر زمان و هر محل می توانند مورد استفاده قرار گیرند. بهنگام سازی دوره های مبتنی بر آموزش الکترونیکی بسرعت و بسادگی انجام می گیرد. موضوعات و محتویات تغییر یافته بسرعت بر روی سرویس دهنده مربوطه قرار گرفته و فراگیران بلافاصله از نتایج آن بهره مند خواهند شد.

به عبارتی:

الف) سیستم های آموزشی سنتی (ایستا)
در سیستم های آموزش سنتی یا به عبارت بهتر سیستم های آموزش غیرپویا، روند حرکت اطلاعات مبتنی بر ساختارهای منظم، مشخص و کلاسیک است. در این گونه سیستم های آموزشی، اطلاعات به صورت بسته های آماده در اختیار افراد قرار می گیرند و به مرور زمان راندمان و بازده کاری خود را از دست می دهند و چون سیستم از نظر تغذیه اطلاعاتی، مجرا و ورودی خاصی ندارد؛ در نتیجه با گذشت زمان اطلاعات آن کهنه شده و صحت علمی آن مورد تردید قرار می گیرد.

در این گونه سیستم ها هر یک از ارکان دخیل در زنجیره اطلاعات، عناصری ایستا بوده و آنچه باید آموخته شود از پیش مشخص است. عنصر فعال و درگیر با یک چنین سیستمی قادر نیست در خصوص نوع اطلاعات و تکنیکهای یادگیری نظری بدهد و باید برای دریافت اطلاعات مطابق با ضوابط سیستم حرکت کند که این مسئله دلیل اصلی عدم پویایی فکری و فقدان حلقه های تولید اطلاعات در سیستم است.

ب) سیستم های آموزشی پویا

در سیستم های آموزشی پویا روند حرکت اطلاعات بسیار هدفمند و نظام‌یافته است. اطلاعات با استفاده از ابزار و تکنولوژی های مختلفی تهیه و تولید شده و پس از طبقه بندی با توجه به سطح گروه های پذیرنده آموزش ها، در قالب های مختلفی به آنها انتقال پیدا می کند. به هنگام بودن اطلاعات، یکی از شاخص های این گونه سیستم هاست و این مسئله راندمان و بازدهی اطلاعات را تا حد بالایی برای پذیرندگان و عناصر سیستم های آموزشی بالا می برد.

این سیستم ها از نظر سطح جذب و تغذیه اطلاعاتی، در وضعیت مطلوبی قرار دارند و با گذشت زمان اطلاعات کهنه موجود در سیستم از زنجیره توزیع اطلاعات آموزش خارج می شوند و جایگزین مناسبی خواهند داشت. درواقع سیستم های آموزش داینامیک با حرکت در روند دانش مداری، فرصت تجربه را برای عناصر خود فراهم می کنند و از همه مهمتر اینکه ملاک های سنجش شاخص ها و کارکردهای عناصر فعال در این سیستم ها هرگز با مقیاس های کمی مورد تحلیل قرار نمی گیرد بلکه شاخص های کیفی در تعیین و درجه بندی عناصر دخیل می باشند.

منابع

تبیان

ویستا