آموزش الکترونیک، باید تغییراتی پذیرفته شود  

به مرور زمان، تنوع کاربردهای فناوری اطلاعات و تنوع نیازهای سازمان رو به فزونی گذاشت. در این ساختار بخش های متعدد سازمان، برنامه ها و استانداردهای متعددی را برای خود تدارک می دیدند. اما ورود مفهوم جهانی شدن و تاثیرات متقابل آن با فناوری اطلاعات و ارتباطات، مفهوم جدیدتر تمدن اطلاعاتی را پدید آورد. تمدنی که بیش از آنکه به زمین، سرمایه و مواد خام متکی باشد، مبتنی بر نیروی خلاقیت بشری و نبوغ و ابتکار اوست.

به گفته بل، جامعه اطلاعاتی جدید سه ویژگی دارد:

(1) در حال گذار از تولید کالا، به ارائه خدمات است.
(2) بر کد گذاری دانش نظری برای ابداع و اختراع در فناوری تاکید می ورزد.
(3) فناوری فکری جدیدی ایجاد می کند که به منزله کلید تحلیل نظام ها است.

همه اینها سازمان را در معرض یک تصمیم استراتژیک قرار می دهد. سازمان دهی خدمات الکترونیک خود در قالب یک سازمان الکترونیک، در عرض سازمان اصلی. این نگاه جدید عملا رویکرد مدیریت سازمان را دگرگون خواهد نمود.

از آنجا که آموزش الکترونیکی یک بخش اصلی در خدمات الکترونیکی سازمان فناوری اطلاعات به حساب می آید، به شدت تحت تاثیر این تصمیم گیری است. اینکه مدیریت سازمان الکترونیکی در کجای ساختار سازمانی قرار دارد در ارتباط درونی آن با سایر قسمتهای حقیقی و الکترونیکی و ارتباطات برونی آن با مشتریان بسیار موثر است.

تقریبا اغلب سازمان های دولتی ایران، یا نگاهی به سازمان الکترونیکی ندارند و یا آن را در طول خود قرار می دهند. پیشنهاد اولیه در عملیاتی نمودن آموزش الکترونیکی، پذیرش ساختار عرضی برای سازمان الکترونیکی است.

تغییر در ابزارها:
توجه داشته باشید که سازمان مدیریت، عملیات و پشتیبانی در ساختار مبتنی بر تمدن اطلاعاتی دگرگون شده است. پس ابزارهای آنها نیز دگرگون شده اند. نمی توان به دنیای جدید وارد شد، اما همچنان همان ابزارهای قدیمی را به کار گرفت. در حوزه آموزش الکترونیکی متن ها جای خود را به ابرمتن می دهند و تصاویر نیز با ابزارهای چند رسانه ای جایگزین می شوند.

در آموزش سنتی کاربرد ابزارهای چند رسانه ای را پس از اثبات ناتوانی ابزارهای سنتی می دانند. در حالی که در آموزش مدرن استفاده از ابزارهای سنتی را به نقطه اتمام لزوم استفاده از ابزارهای چند رسانه ای موکول می کنند. آموزش الکترونیکی ابزاری برای ارائه راه حل های مناسب جهت حل مشکلات کهنه آموزش و یادگیری است، پس نمی توان در راه عملیاتی نمودن آن از ابزارهای سنتی بهره برد.

همه ابزارهای آموزش الکترونیکی به نسبت آموزش سنتی متحول شده اند. ابزارهای اطلاع رسانی، ثبت نام و پشتیبانی نیز تغییر یافته اند. مدیریت بر این ابزارها نیز ناگزیر از تغییر است. اغلب ابزارهای جدید بر اساس فناوری اطلاعات خواهند بود، لذا ارتباط میان آنها نیز بر اساس فناوری ارتباطات خواهد بود. نمی توان در برنامه این فرآیند گسست ایجاد نمود و انتظار موفقیت داشت.

تغییر در مقیاس ها و ابزارهای سنجش:
وقتی همه عوامل اولیه در آموزش دچار تغییر می شوند، مقیاس های زمانی و مکانی نیز با فراز و فرود روبرو خواهند شد. طراحی، تولید و راه اندازی محتوای آموزش الکترونیکی و سامانه های مدیریت آموزشی به نسبت آموزش سنتی به زمان بیشتری نیازمند می باشند.
 

زمان، پارامتر مهمی است که بسط و قبض آن مدیریت دگرگونه ای را می طلبد. توجه کنید که اگر با همان مقیاس های گذشته این فرآیند را نگاه کنیم، چه اشتباهاتی در تصمیم و برنامه ریزی خواهیم داشت.

از جمله نتایج تغییر مقیاس، تغییر ابزارهای سنجش می باشد. شناخت دقیق مقیاس های جدید، ارزشیابی بعدی را قابل اجرا می سازد. آیا میزان سرمایه گذاری اولیه مناسب بوده؟
آیا نحوه ارایه محتوای آموزشی مناسب است؟
آیا دانشجویان به تمام نیازهای آموزشی خود رسیده اند؟

اینها برخی از سوالات مشترک میان آموزش سنتی و آموزش الکترونیکی هستند. اما از آنجا که مقیاس های متفاوتی بر هر یک وجود دارد، ابزارهای سنجش متفاوتی را می طلبد. پس با پذیرش مقیاس های جدید و در اختبار گرفتن ابزارهای متناسب سنجش، عملا راه را برای در دست گرفتن مدیریت جامعه اطلاعاتی خویش گشوده ایم.

منابع

تبیان